Νόσος Hashimoto. Συμπτώματα, Αιτίες, Εξετάσεις, Θεραπεία

Η νόσος Hashimoto, επίσης γνωστή ως θυρεοειδίτιδα Hashimoto ή χρόνια λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα, είναι μια αυτοάνοση διαταραχή που επηρεάζει κυρίως τον θυρεοειδή αδένα. Είναι η πιο κοινή αιτία υποθυρεοειδισμού (υπολειτουργία του θυρεοειδούς). Τα κύρια χαρακτηριστικά της νόσου Hashimoto είναι:

Αυτοάνοση φύση: Η νόσος Hashimoto εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος επιτίθεται λανθασμένα και βλάπτει τον θυρεοειδή αδένα. Η ακριβής αιτία αυτής της αυτοάνοσης αντίδρασης δεν είναι πλήρως κατανοητή, αλλά πιστεύεται ότι συμμετέχει ένας συνδυασμός γενετικής προδιάθεσης και περιβαλλοντικών παραγόντων.
Φλεγμονή και βλάβη του θυρεοειδούς: Στη νόσο του Hashimoto, το ανοσοποιητικό σύστημα παράγει αντισώματα (αντισώματα έναντι της υπεροξειδάσης του θυρεοειδούς ή αντι-TPO και αντισώματα έναντι της θυρεοσφαιρίνης ή αντι-Tg) που στοχεύουν και επιτίθενται στον θυρεοειδή αδένα. Αυτό οδηγεί σε χρόνια φλεγμονή και προοδευτική καταστροφή του θυρεοειδικού ιστού με την πάροδο του χρόνου.
Υποθυρεοειδισμός: Καθώς ο θυρεοειδής αδένας έχει υποστεί βλάβη, γίνεται λιγότερο ικανός να παράγει επαρκείς ποσότητες θυρεοειδικών ορμονών - τριιωδοθυρονίνης (Τ3) και θυροξίνης (Τ4). Αυτό οδηγεί σε υποθυρεοειδισμό, όπου τα επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών του σώματος είναι χαμηλότερα από το κανονικό. Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να προκαλέσει ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της κόπωσης, της αύξησης του βάρους, της ευαισθησίας στο κρύο, της κατάθλιψης και γνωστικών δυσκολιών.
Σχηματισμός βρογχοκήλης: Σε απάντηση στη φλεγμονή και την καταστροφή του ιστού του θυρεοειδούς, ο θυρεοειδής αδένας μπορεί να αυξηθεί και να σχηματίσει βρογχοκήλη. Η βρογχοκήλη είναι ένα ορατό ή ψηλαφητό οίδημα στο πρόσθιο τμήμα του λαιμού. Ωστόσο, δεν εμφανίζουν βρογχοκήλη όλα οι ασθενείς με νόσο Hashimoto.
Επιπολασμός και δημογραφικά στοιχεία: Η νόσος Hashimoto είναι πιο συχνή στις γυναίκες παρά στους άνδρες, με αναλογία γυναικών προς άνδρες περίπου 10:1. Συνήθως επηρεάζει άτομα μέσης ηλικίας, αν και μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Η νόσος μπορεί να εμφανιστεί σε μέλη της ίδιας οικογένειας, υποδηλώνοντας μια γενετική συνιστώσα. Δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για την Ελλάδα, υπολογίζεται όμως ότι μπορεί να φτάνει το 8% του πληθυσμού.
Διάγνωση: Η νόσος Hashimoto διαγιγνώσκεται μέσω ενός συνδυασμού ιατρικού ιστορικού, φυσικής εξέτασης, εξετάσεων αίματος και απεικονιστικών εξετάσεων. Οι εξετάσεις αίματος μπορούν να δείξουν αυξημένα επίπεδα αντι-TPO ή/και αντι-Tg, καθώς και μειωμένα επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών (Τ3 και Τ4) και αυξημένα επίπεδα θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH).
Θεραπεία: Η κύρια θεραπεία για τη νόσο Hashimoto είναι η θεραπεία υποκατάστασης των θυρεοειδικών ορμονών. Οι συνθετικές θυρεοειδικές ορμόνες, όπως η λεβοθυροξίνη, χορηγούνται για να αντικαταστήσουν τις ανεπαρκείς θυρεοειδικές ορμόνες και να αποκαταστήσουν τη φυσιολογική λειτουργία του θυρεοειδούς. Η τακτική παρακολούθηση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών είναι σημαντική για να εξασφαλιστεί η σωστή δοσολογία της φαρμακευτικής αγωγής.
Διαχείριση τρόπου ζωής: Εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή, ορισμένα μέτρα που αφορούν στον τρόπο ζωής μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση της νόσου Hashimoto. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν τη διατήρηση μιας ισορροπημένης διατροφής, τη διαχείριση των επιπέδων στρες, την τακτική άσκηση και την εξασφάλιση επαρκούς ύπνου.

Αιτίες της νόσου Hashimoto

Η ακριβής αιτία της θυρεοειδίτιδας Hashimoto δεν είναι πλήρως κατανοητή, αλλά ένας συνδυασμός γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων πιστεύεται ότι παίζει ρόλο. Παράγοντες που μπορεί να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της θυρεοειδίτιδας Hashimoto περιλαμβάνουν:

Γενετική προδιάθεση: Ορισμένες γενετικές παραλλαγές (γονίδια FOXP3, HLA-DRB1, PTPN22, SLC26A4, TG) μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης αυτοάνοσων νόσων όπως η θυρεοειδίτιδα Hashimoto. Το οικογενειακό ιστορικό αυτοάνοσων νοσημάτων, συμπεριλαμβανομένου της νόσου Hashimoto, μπορεί να αυξήσει την ευαισθησία.
Ορμονικοί παράγοντες: Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν θυρεοειδίτιδα Hashimoto από τους άνδρες, γεγονός που υποδηλώνει ότι ορμονικοί παράγοντες μπορεί να παίζουν κάποιο ρόλο. Είναι ιδιαίτερα συχνή κατά τη διάρκεια της περιόδου μετά τον τοκετό και κοντά στην εμμηνόπαυση.
Ανισορροπία στο ανοσοποιητικό σύστημα: Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto προκαλείται από μια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος στην οποία τα ανοσοκύτταρα του σώματος επιτίθενται λανθασμένα στον θυρεοειδή αδένα. Αυτό μπορεί να προκληθεί από μια ανισορροπία στην ανοσολογική απόκριση, πιθανώς επηρεαζόμενη από περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Περιβαλλοντικοί παράγοντες: Ορισμένοι περιβαλλοντικοί παράγοντες και παράγοντες έχουν συσχετιστεί με την εμφάνιση θυρεοειδίτιδας Hashimoto. Οι παράγοντες περιλαμβάνουν ιογενείς λοιμώξεις, έκθεση σε υπερβολικό ιώδιο, έκθεση σε ακτινοβολία και ορισμένα φάρμακα.
Άλλες αυτοάνοσες καταστάσεις: Τα άτομα με άλλες αυτοάνοσες ασθένειες, όπως ο διαβήτης τύπου 1, η ρευματοειδής αρθρίτιδα ή ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης θυρεοειδίτιδας Hashimoto. Μπορεί να υπάρχει ένας κοινός υποκείμενος μηχανισμός που οδηγεί στην ανάπτυξη πολλαπλών αυτοάνοσων καταστάσεων.

Συμπτώματα της νόσου Hashimoto

Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto είναι η πιο κοινή αιτία υποθυρεοειδισμού (υπολειτουργία του θυρεοειδούς). Τα σημεία και συμπτώματα που συνήθως σχετίζονται με τη θυρεοειδίτιδα Hashimoto περιλαμβάνουν:

Κόπωση: Το αίσθημα συνεχούς κόπωσης και έλλειψης ενέργειας είναι ένα κοινό σύμπτωμα της θυρεοειδίτιδας Hashimoto.
Αύξηση βάρους: Η ανεξήγητη αύξηση βάρους ή η δυσκολία απώλειας βάρους παρά τις προσπάθειες μπορεί να είναι σημάδι υπολειτουργίας του θυρεοειδούς.
Ευαισθησία στο κρύο: Το αίσθημα ασυνήθιστης ευαισθησίας στις χαμηλές θερμοκρασίες, όταν οι περισσότεροι αισθάνονται άνετα, είναι ένα κοινό σύμπτωμα του υποθυρεοειδισμού.
Δυσκοιλιότητα: Αργές κινήσεις του εντέρου και δυσκοιλιότητα μπορεί να εμφανιστούν σε άτομα με υπολειτουργία του θυρεοειδούς.
Πόνος στους μυς και τις αρθρώσεις: Η θυρεοειδίτιδα του Hashimoto μπορεί να προκαλέσει πόνο στους μυς και τις αρθρώσεις, συχνά συνοδευόμενο από δυσκαμψία.
Κατάθλιψη και αλλαγές στη διάθεση: Οι αλλαγές στη διάθεση, όπως η κατάθλιψη, η ευερεθιστότητα και το άγχος, μπορούν να συσχετιστούν με την υπολειτουργία του θυρεοειδούς.
Ξηρό δέρμα και μαλλιά: Το δέρμα μπορεί να γίνει ξηρό, τραχύ και χλωμό, ενώ τα μαλλιά μπορεί να γίνουν λεπτά, εύθραυστα και επιρρεπή σε σπάσιμο.
Βρογχοκήλη: Ορισμένοι ασθενείς με θυρεοειδίτιδα Hashimoto μπορεί να εμφανίσουν βρογχοκήλη, η οποία είναι μια διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα που μπορεί να προκαλέσει ορατό οίδημα στο λαιμό.
Ανωμαλίες της εμμήνου ρύσεως: Οι γυναίκες με θυρεοειδίτιδα Hashimoto μπορεί να εμφανίσουν ακανόνιστους εμμηνορροϊκούς κύκλους ή έντονες εμμηνορρυσίες.
Γνωστικές δυσκολίες: Μερικά άτομα μπορεί να αντιμετωπίσουν δυσκολία συγκέντρωσης, προβλήματα μνήμης καθώς και «ομίχλη εγκεφάλου» (brain fog).

Δεν θα εμφανίσουν όλοι με θυρεοειδίτιδα Hashimoto όλα τα συμπτώματα και η σοβαρότητα των συμπτωμάτων μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο.

Εργαστηριακές εξετάσεις για τη νόσο Hashimoto

Για τη διάγνωση της νόσου Hashimoto και την παρακολούθηση της εξέλιξης και της θεραπείας της, χρησιμοποιούνται συνήθως διάφορες εργαστηριακές εξετάσεις. Οι βασικές εργαστηριακές εξετάσεις που γίνονται συνήθως για τη νόσο Hashimoto:

Θυρεοειδοτρόπος ορμόνη (TSH): Αυτή η εξέταση μετρά το επίπεδο της TSH στο αίμα. Αυξημένα επίπεδα TSH υποδεικνύουν υπολειτουργία του θυρεοειδούς (υποθυρεοειδισμός), ο οποίος είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό της νόσου Hashimoto.
Ελεύθερη θυροξίνη (FT4): Η FT4 μετρά την ποσότητα της ελεύθερης θυροξίνης, της δραστικής μορφής της ορμόνης, στο αίμα. Στη νόσο Hashimoto, τα επίπεδα FT4 μπορεί να μειωθούν λόγω της διαταραχής της λειτουργίας του θυρεοειδούς.
Αντισώματα θυρεοειδικής υπεροξειδάσης (αντί-TPO): Αυτή η εξέταση ανιχνεύει την παρουσία αντισωμάτων έναντι της υπεροξειδάσης του θυρεοειδούς, ενός ενζύμου που συμμετέχει στην παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών. Τα περισσότερα άτομα με νόσο Hashimoto έχουν αυξημένα επίπεδα αντι-TPO, επιβεβαιώνοντας την αυτοάνοση φύση της πάθησης.
Αντισώματα θυρεοσφαιρίνης (αντί-Tg): Τα αντί-Tg είναι ένα άλλο τεστ αντισωμάτων που μετράει την παρουσία αντισωμάτων έναντι της θυρεοσφαιρίνης, μιας πρωτεΐνης που συμμετέχει στην παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών. Τα αυξημένα επίπεδα αντί-Tg μπορούν να υποστηρίξουν περαιτέρω τη διάγνωση της νόσου του Hashimoto.
Ολική τριιωδοθυρονίνη (Τ3): Η Τ3 είναι μια θυρεοειδική ορμόνη, αλλά η μέτρησή της συνήθως δεν χρησιμοποιείται στη διάγνωση της νόσου Hashimoto. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση της λειτουργίας του θυρεοειδούς πιο ολοκληρωμένα.

Όλες οι προηγούμενες εργαστηριακές εξετάσεις βοηθούν στην επιβεβαίωση της διάγνωσης της νόσου Hashimoto και στον προσδιορισμό της σοβαρότητας της δυσλειτουργίας του θυρεοειδούς. Βοηθούν επίσης στην παρακολούθηση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας υποκατάστασης των θυρεοειδικών ορμονών και στην προσαρμογή της δοσολογίας των φαρμάκων ανάλογα με τις ανάγκες. Η τακτική παρακολούθηση αυτών των εργαστηριακών εξετάσεων είναι απαραίτητη για τη διασφάλιση της σωστής διαχείρισης της νόσου του Hashimoto και για τη βελτιστοποίηση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών.

Εργαστηριακές εξετάσεις λειτουργικής Ιατρικής για τη νόσο Hashimoto

Οι ειδικοί στη λειτουργική ιατρική μπορούν να χρησιμοποιήσουν πρόσθετες εργαστηριακές εξετάσεις για να παρέχουν μια πιο ολοκληρωμένη αξιολόγηση της νόσου Hashimoto και των υποκείμενων παραγόντων που μπορεί να συμβάλλουν στην εμφάνιση της νόσου. Παραδείγματα εργαστηριακών εξετάσεων λειτουργικής ιατρικής αποτελούν:

Αντίστροφη Τ3 (rT3): Η αντίστροφη Τ3 είναι μια βιολογικά ανενεργή μορφή της Τ3. Αυξημένα επίπεδα rT3 μπορεί να υποδεικνύουν διαταραχή στη μετατροπή της Τ4 σε ενεργή Τ3, γεγονός το οποίο μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία του θυρεοειδούς.
Ομάδα αντισωμάτων θυρεοειδούς: Εκτός από τα αντί-TPO και αντί-Tg, οι ιατροί της λειτουργικής ιατρικής μπορούν να αξιολογήσουν και άλλα αντισώματα του θυρεοειδούς, όπως η θυρεοδιεγερτική ανοσοφαιρίνη (TSI) και τα αντισώματα υποδοχέα θυρεοτροπίνης (TRAb). Αυτά τα αντισώματα μπορούν να παρέχουν περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με την ανοσολογική απόκριση και τη δυσλειτουργία του θυρεοειδούς αδένα.
Δοκιμασίες λειτουργίας των επινεφριδίων: Τα επινεφρίδια παίζουν ρόλο στη ρύθμιση της απόκρισης στο στρες και μπορεί να αλληλεπιδράσουν με τη λειτουργία του θυρεοειδούς. Εξετάσεις όπως τα επίπεδα της κορτιζόλης και της DHEA-S, και οι εξετάσεις ελέγχου της λειτουργίας των επινεφριδίων (AdrenalScan®) μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αξιολόγηση της λειτουργίας των επινεφριδίων και την αξιολόγηση τυχόν επιπτώσεων στην υγεία του θυρεοειδούς.
Διατροφικές εξετάσεις και έλεγος μικροθρεπτικών συστατικών: Οι ελλείψεις ή οι ανισορροπίες ορισμένων θρεπτικών συστατικών μπορούν να επηρεάσουν την υγεία του θυρεοειδούς. Μπορούν να γίνουν εξετάσεις ελέγχου των επιπέδων της βιταμίνης D, του σεληνίου, του ψευδαργύρου, του σιδήρου, του ιωδίου και βιταμινών του συμπλέγματος Β για την αξιολόγηση της διατροφικής κατάστασης.
Πλήρες EnteroScan®: Αυτή η εξέταση αξιολογεί την υγεία και την ισορροπία του εντερικού μικροβιώματος, το οποίο μπορεί να επηρεάσει την ανοσολογική λειτουργία και να συμβάλει σε αυτοάνοσες καταστάσεις. Μπορεί να εντοπιστούν ανισορροπίες στα βακτήρια του εντέρου και παρουσία εντερικών λοιμώξεων ή δυσβίωσης.
Εξέταση τροφικής δυσανεξίας (TrophoScan®): Η χρήση εξετάσεων τροφικής δυσανεξίας εντοπίζει συγκεκριμένα τρόφιμα που μπορεί να προκαλούν ανοσοαπόκριση και να επιδεινώνουν τα συμπτώματα της Hashimoto. Μπορεί να συσταθούν περιοριστικές δίαιτες ή άλλες εξατομικευμένες προσεγγίσεις με βάση αυτά τα αποτελέσματα.
Έλεγχος βαρέων μετάλλων: Η έκθεση σε βαρέα μέταλλα, όπως ο υδράργυρος ή ο μόλυβδος, μπορεί να συμβάλει στην ανοσολογική δυσλειτουργία και τη διαταραχή του θυρεοειδούς. Οι εξετάσεις για βαρέα μέταλλα και οι κατάλληλες συστάσεις αποτοξίνωσης μπορεί να είναι επωφελείς.

Οι εξετάσεις που αναφέρονται είναι μόνο ενδεικτικές, ενώ οι συγκεκριμένες εξετάσεις που θα χρειασθούν εξαρτώνται από τις μοναδικές ανάγκες του κάθε ασθενούς.

Θεραπεία της νόσου Hashimoto

Η κύρια θεραπεία για τη νόσο του Hashimoto είναι η θεραπεία υποκατάστασης των θυρεοειδικών ορμονών, συνήθως με συνθετική ορμόνη θυροξίνης (Τ4). Το φάρμακο είναι κοινώς γνωστό ως λεβοθυροξίνη και λαμβάνεται από το στόμα.

Φαρμακευτική αγωγή: Η θεραπεία υποκατάστασης των θυρεοειδικών ορμονών στοχεύει στην αντικατάσταση των ανεπαρκών θυρεοειδικών ορμονών (Τ3 και Τ4) και στην αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας του θυρεοειδούς. Η λεβοθυροξίνη είναι η συνήθης θεραπεία και συνήθως λαμβάνεται μία φορά την ημέρα το πρωί με άδειο στομάχι. Η δοσολογία καθορίζεται με βάση τις ατομικές ανάγκες και προσαρμόζεται με την πάροδο του χρόνου μέσω της παρακολούθησης των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών.
Τακτική παρακολούθηση: Είναι σημαντικό να γίνετε τακτική παρακολούθηση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών. Οι εξετάσεις αίματος, συμπεριλαμβανομένης της TSH, της ελεύθερης Τ4 και μερικές φορές της Τ3, χρησιμοποιούνται συνήθως για την αξιολόγηση της λειτουργίας του θυρεοειδούς. Ο στόχος είναι να επιτευχθούν τα βέλτιστα επίπεδα ορμονών εντός των φυσιολογικών ορίων.
Εξατομικευμένη προσέγγιση: Η θεραπεία εξατομικεύεται με βάση τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων, την ηλικία, άλλες ιατρικές καταστάσεις και την ατομική ανταπόκριση στη φαρμακευτική αγωγή. Η δοσολογία μπορεί να χρειαστεί να προσαρμόζεται περιοδικά για να εξασφαλιστεί τα σωστά επίπεδα των ορμονών και η διαχείριση των συμπτωμάτων.
Τροποποιήσεις στον τρόπο ζωής: Εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή, ορισμένες τροποποιήσεις στον τρόπο ζωής μπορεί να είναι ευεργετικές για τη διαχείριση της νόσου Hashimoto. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν μια ισορροπημένη διατροφή, τη διαχείριση του στρες, την τακτική άσκηση και την εξασφάλιση επαρκούς ύπνου.
Συνεχής φροντίδα: Η νόσος του Hashimoto είναι μια χρόνια κατάσταση που απαιτεί συνεχή διαχείριση. Η τακτική παρακολούθηση της λειτουργίας και των συμπτωμάτων του θυρεοειδούς είναι σημαντική για να εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα της θεραπείας και για να γίνουν οι απαραίτητες προσαρμογές.

Φυσικές θεραπείες για τη νόσο Hashimoto

Ενώ η θεραπεία υποκατάστασης των θυρεοειδικών ορμονών με συνθετικές ορμόνες είναι η κύρια θεραπεία για τη νόσο του Hashimoto, ορισμένοι ασθενείς μπορούν να ωφεληθούν με την ενσωμάτωση φυσικών θεραπειών ή συμπληρωματικών προσεγγίσεων για την υποστήριξη της συνολικής ευημερίας τους. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι φυσικές θεραπείες δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο των συνταγογραφούμενων φαρμάκων.

Διατροφή: Η κατανάλωση μιας ισορροπημένης διατροφής που υποστηρίζει την υγεία του θυρεοειδούς είναι ευεργετική. Αυτό περιλαμβάνει την κατανάλωση τροφών πλούσιων σε ιώδιο (όπως φύκια, θαλασσινά και ιωδιούχο αλάτι) και σελήνιο (όπως καρύδια Βραζιλίας, σαρδέλες και κρέας ή εντόσθια), καθώς αυτά τα θρεπτικά συστατικά παίζουν ρόλο στη λειτουργία του θυρεοειδούς. Ορισμένοι μπορούν επίσης να αφαιρέσουν τρόφιμα από τη διατροφή τους ως πιθανούς παράγοντες ενεργοποίησης, όπως η γλουτένη ή τα γαλακτοκομικά προϊόντα, καθώς μπορεί να συμβάλουν στη φλεγμονή σε ορισμένες περιπτώσεις.
Διαχείριση στρες: Το χρόνιο στρες μπορεί να επηρεάσει την ανοσολογική λειτουργία και να επιδεινώσει τις αυτοάνοσες καταστάσεις. Η συμμετοχή σε τεχνικές μείωσης του στρες όπως ο διαλογισμός, οι ασκήσεις βαθιάς αναπνοής, η γιόγκα ή οι πρακτικές ενσυνειδητότητας μπορεί να είναι χρήσιμες για τη διαχείριση των επιπέδων στρες.
Άσκηση: Η τακτική σωματική δραστηριότητα μπορεί να υποστηρίξει τη συνολική ευεξία και μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση ορισμένων συμπτωμάτων που σχετίζονται με τη νόσο Hashimoto, όπως η κόπωση και η αύξηση του βάρους.
Συμπληρώματα: Ορισμένα συμπληρώματα που έχουν μελετηθεί σε σχέση με τη νόσο του Hashimoto περιλαμβάνουν το σελήνιο, τη βιταμίνη D, τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα και τα προβιοτικά.
Βότανα: Ορισμένες φυτικές θεραπείες μπορεί να έχουν πιθανά οφέλη για την υγεία του θυρεοειδούς και την υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ashwagandha (Withania somnifera): Η ασβαγκάντα είναι ένα προσαρμογόνο βότανο που μπορεί να βοηθήσει στην υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος και τη μείωση του στρες. Ορισμένες προκαταρκτικές μελέτες δείχνουν ότι μπορεί να έχει θετική επίδραση στη λειτουργία του θυρεοειδούς.
Κουρκουμάς (Curcuma longa): Ο κουρκουμάς περιέχει μια ένωση που ονομάζεται κουρκουμίνη, η οποία έχει αντιφλεγμονώδεις και αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Ορισμένες έρευνες δείχνουν ότι η κουρκουμίνη μπορεί να βοηθήσει στη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος και στη μείωση της φλεγμονής, κάτι που θα μπορούσε να έχει ευεργετικά αποτελέσματα για το Hashimoto.
Τζίντζερ (Zingiber officinale): Το τζίντζερ έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και μπορεί να βοηθήσει στην υποστήριξη της ανοσολογικής λειτουργίας. Μπορεί επίσης να βοηθήσει στη μείωση της φλεγμονής που σχετίζεται με τη Hashimoto. Ωστόσο, τα επιστημονικά στοιχεία ειδικά για το Hashimoto είναι περιορισμένα.
Ρίζα γλυκόριζας (Glycyrrhiza glabra): Η ρίζα γλυκόριζας έχει χρησιμοποιηθεί παραδοσιακά για την υποστήριξη της λειτουργίας των επινεφριδίων και την εξισορρόπηση των επιπέδων των ορμονών. Μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της φλεγμονής και να υποστηρίξει το ανοσοποιητικό σύστημα. Ωστόσο, είναι σημαντικό να χρησιμοποιείτε τη ρίζα γλυκόριζας προσεκτικά, καθώς η υπερβολική χρήση μπορεί να οδηγήσει σε παρενέργειες.
Το Fucus vesiculosus, κοινώς γνωστό ως φύκι των βράχων, είναι ένας τύπος καφέ φυκών που έχει χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή ιατρική για διάφορους σκοπούς, συμπεριλαμβανομένων των παθήσεων του θυρεοειδούς όπως τη Hashimoto. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η χρήση του Fucus vesiculosus για τη θυρεοειδίτιδα Hashimoto είναι αμφιλεγόμενη και τα επιστημονικά στοιχεία που υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητά του είναι περιορισμένα.

Βασίλης Ι. Σιδερής
Βιολόγος
Ιατρός Βιοπαθολόγος
Πιστοποιημένος Ιατρός Λειτουργικής Ιατρικής, CFMP®