Η αργινίνη είναι ένα σύνθετο αμινοξύ που βρίσκεται συχνά στην καταλυτική (ενεργή) θέση σε πρωτεΐνες και ένζυμα λόγω της αμινικής πλευρικής της αλυσίδας. Η αργινίνη παίζει σημαντικό ρόλο στην κυτταρική διαίρεση, στην επούλωση των τραυμάτων, στη διέγερση της πρωτεϊνοσύνθεσης, στη λειτουργία του ανοσοποιητικού και στην απελευθέρωση ορμονών. Η αργινίνη απαιτείται για την παραγωγή ουρίας, η οποία είναι απαραίτητη για την απομάκρυνση της τοξικής αμμωνίας από το σώμα αλλά και για τη σύνθεση της κρεατίνης, η οποία αποικοδομείται σε κρεατινίνη, ένα μεταβολικό παραπροϊόν που απομακρύνεται από το σώμα από τους νεφρούς.
Η μέτρηση της αργινίνης περιλαμβάνεται στον έλεγχο των Αμινοξέων Πλάσματος και των Αμινοξέων Ούρων μαζί με άλλα 23 αμινοξέα.
Περισσότερες Πληροφορίες
Η αργινίνη (Arg/R) είναι ένα ημι-απαραίτητο αμινοξύ που βρίσκεται σε μεγάλη ποσότητα σε ορισμένα τρόφιμα όπως τα κρέατα και οι ξηροί καρποί (αμύγδαλα, κάσιους, σπόροι κολοκύθας). Οι τροφές που είναι πλούσιες σε πρωτεΐνες και περιέχουν αργινίνη περιλαμβάνουν επίσης τα ψάρια (σολομός, μπακαλιάρος), τα όσπρια (σόγια, ρεβίθια), τα δημητριακά ολικής αλέσεως (καστανό ρύζι, βρώμη) και τα γαλακτοκομικά προϊόντα (γάλα, γιαούρτι, τυρί). Η αργινίνη είναι το υπόστρωμα για το ένζυμο συνθετάση του μονοξειδίου του αζώτου (NOS), το οποίο είναι υπεύθυνο για την παραγωγή του μονοξειδίου του αζώτου. Το μονοξείδιο του αζώτου που παράγεται στο αγγειακό ενδοθήλιο από την ενδοθηλιακή NOS είναι υπεύθυνο για τη χαλάρωση των λείων μυϊκών κυττάρων και είναι απαραίτητο για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης. Οποιαδήποτε βελτίωση στη λειτουργία του ενδοθηλίου βοηθάει στην πρόληψη των καρδιαγγειακών παθήσεων. Η αργινίνη χρησιμοποιείται επίσης από τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος όπου το επαγόμενο ένζυμο NOS παράγει μονοξείδιο του αζώτου για την κυτταρική σηματοδότηση ή την οξειδωτική βακτηριοκτόνο δράση. Ως εκ τούτου, η αργινίνη θα μπορούσε να βοηθήσει στη μείωση των λοιμώξεων, ειδικά σε καταστάσεις που θέτουν σε κίνδυνο την ανοσολογική λειτουργία, όπως οι χειρουργικές επεμβάσεις ή τα σοβαρά νοσήματα.
Εκτός από δομικό συστατικό πολλών πρωτεϊνών, η αργινίνη εξυπηρετεί επίσης πολλούς βιολογικούς ρόλους μέσα στο σώμα που την καθιστούν ζωτικής σημασίας για την υγεία. Η αργινίνη και ο μεταβολισμός της αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο ως δυνητικοί θεραπευτικοί στόχοι σε μια σειρά από ασθένειες, κυρίως τις καρδιαγγειακές παθήσεις, την επούλωση πληγών καθώς και στον καρκίνο.
Η αργινίνη χρησιμοποιείται σε διάφορες βιολογικές διεργασίες, συμπεριλαμβανομένου του μεταβολισμού της σε χημικά ενδιάμεσα που αναπληρώνουν τον κύκλο του Krebs. Εκτός από αυτόν τον σημαντικό αναπληρωτικό ρόλο μέσω της μετατροπής της σε γλουταμινικό και στη συνέχεια άλφα-κετο-γλουταρικό, η αργινίνη είναι απαραίτητο υπόστρωμα στον άνθρωπο ως ενδιάμεσο του κύκλου της ουρίας. Ο κύκλος της ουρίας, ίσως η πιο γνωστή μεταβολική οδός, περιλαμβάνει την αργινίνη ως φορέα των αζωτούχων αποβλήτων. Το τελευταίο βήμα σε αυτό το μονοπάτι καταλύεται από το ένζυμο αργινάση (ARG), μετατρέποντας την αργινίνη σε ορνιθίνη και ουρία. Αυτό επιτρέπει στην ουρία να αποβληθεί (με τα ούρα) και αναγεννά την ορνιθίνη για να εισέλθει ξανά στον κύκλο.
Η αργινίνη παίζει μια σειρά από άλλες ζωτικές βιολογικές λειτουργίες. Διαδραματίζει ρόλο στην οξεοβασική ισορροπία, δεδομένου ότι ο κύκλος της ουρίας είναι μια σημαντική πηγή κατανάλωσης διττανθρακικών και κρίσιμος για τη διατήρηση της οξεοβασικής ομοιόστασης. Επιπλέον, η αργινίνη είναι κρίσιμης σημασίας για τον πολλαπλασιασμό των Τ-κυττάρων και δρα ως υπόστρωμα για την παραγωγή μονοξειδίου του αζώτου (ΝΟ), το οποίο είναι κλειδί για την ανοσοαπόκριση και την άμυνα του ξενιστή. Η αργινίνη είναι επίσης ένα σημαντικό δομικό στοιχείο για τη σύνθεση κολλαγόνου, το οποίο παίζει ρόλο στην επούλωση των τραυμάτων. Μια άλλη αξιοσημείωτη λειτουργία της αργινίνης είναι η συμβολή της στη σύνθεση του ΝΟ από τα αγγειακά ενδοθηλιακά κύτταρα που ρυθμίζει τον αγγειακό τόνο και την καρδιαγγειακή λειτουργία.
Η βιολογικά διαθέσιμη αργινίνη προέρχεται από τρεις πηγές: (1) ανακύκλωση αμινοξέων από την φυσιολογική ανακύκλωση των κυτταρικών πρωτεϊνών (2) διατροφική πρόσληψη και (3) de novo σύνθεση από πρόδρομες ενώσεις αργινίνης. Το ανθρώπινο σώμα εκφράζει ένζυμα που είναι ικανά να συνθέσουν ενδογενώς την αργινίνη και επομένως δεν είναι απαραίτητο αμινοξύ που πρέπει να λαμβάνεται από τη διατροφή. Ωστόσο, σε περιόδους στρες και ταχείας ανάπτυξης, οι απαιτήσεις σε αργινίνη μπορεί να είναι σημαντικά αυξημένες, καθιστώντας απαραίτητη την παροχή εξωγενούς αργινίνης. Έτσι, η αργινίνη ταξινομείται ως ένα υπό προϋποθέσεις απαραίτητο αμινοξύ (ημι-απαραίτητο).
Το μεγαλύτερο μέρος της αργινίνης για τις μεταβολικές απαιτήσεις του ξενιστή σε καταστάσεις χωρίς στρες λαμβάνεται ενδογενώς, ως επί το πλείστον από την ανακύκλωση των πρωτεϊνών. Η φυσιολογική διατροφική πρόσληψη αργινίνης, συμβάλλει περίπου στο 20-25% των συνολικών απαιτήσεων του οργανισμού.
Η αργινίνη μπορεί επίσης να συντεθεί από άλλα πρόδρομα αμινοξέα. Αυτή η ενδογενής σύνθεση προκύπτει από τη μετατροπή της προλίνης, του γλουταμικού και της γλουταμίνης, καθώς και του μη πρωτεϊνικού αμινοξέος κιτρουλίνη, τα οποία μπορούν να μετατραπούν σε αργινίνη.
