Η μέτρηση του ασβεστίου στα ούρα χρησιμοποιείται για την εκτίμηση του κινδύνου δημιουργίας λίθων στα νεφρά από οξαλικό και φωσφορικό ασβέστιο καθώς και για την αξιολόγηση νοσημάτων των οστών, συμπεριλαμβανομένης της οστεοπόρωσης.
Το ασβέστιο (Ca) παίζει σημαντικό ρόλο στη σύσπαση των μυών, στην καρδιακή λειτουργία, στη διαβίβαση των νευρικών ερεθισμάτων και στην πήξη του αίματος. Το ποσό του ασβεστίου στο αίμα είναι περίπου το 1-2% του συνόλου, ενώ το υπόλοιπο 98-99% βρίσκεται στα δόντια και τα οστά. Η αποθήκευση του ασβεστίου στα οστά παρέχει μια εξαιρετική δεξαμενή η οποία είναι άμεσα διαθέσιμη για την απελευθέρωση του στην κυκλοφορία του αίματος, διατηρώντας φυσιολογικό το επίπεδο του ασβεστίου στο αίμα. Υπάρχει αντίστροφη σχέση μεταξύ ασβεστίου και φωσφόρου: καθώς η συγκέντρωση του ασβεστίου στον ορό αυξάνεται, η συγκέντρωση του φωσφόρου μειώνεται.
Δύο ορμόνες λειτουργούν μαζί για να ελέγξουν τα επίπεδα του ασβεστίου στο αίμα. Η καλσιτονίνη (CT), η οποία εκκρίνεται από τον θυρεοειδή αδένα και προκαλεί απέκκριση του ασβεστίου από τους νεφρούς, με αποτέλεσμα να μειώνεται η συγκέντρωση του ασβεστίου στο αίμα και η παραθορμόνη (PTH) η οποία επιδρά άμεσα στα οστά με σκοπό να απελευθερώσει το ασβέστιο στο αίμα όταν απαιτείται και επίσης αυξάνει την απορρόφηση του ασβεστίου από το έντερο και τους νεφρούς.
Το περισσότερο από το ασβέστιο που χάνεται από το σώμα αποβάλλεται στα κόπρανα. Το 99% του ασβεστίου που φιλτράρεται από το νεφρά, επαναρροφάται. Όποτε υπάρχουν αυξημένα επίπεδα ασβεστίου στα ούρα, είναι συνήθως αποτέλεσμα αυξημένων συγκεντρώσεων ασβεστίου στον ορό. Το ασβέστιο των ούρων χρησιμοποιείται κυρίως για την αξιολόγηση της λειτουργίας των παραθυρεοειδών αδένων και την αξιολόγηση της θεραπείας με βιταμίνη D.
Πιθανές Ερμηνείες Παθολογικών Τιμών
- Αύξηση: Καρκίνος μαστού, σύνδρομο Cushing, σύνδρομο Fanconi, περίσσεια γλυκοκορτικοειδών, υπερθυρεοειδισμός, υπερπαραθυρεοειδισμός, καρκίνος πνεύμονα, μεταστατικός καρκίνος, σύνδρομο γάλακτος-αλκάλεων, πολλαπλό μυέλωμα, οστεοπόρωση, Νόσος Paget, νεφρική σωληναριακή οξέωση, σαρκοείδωση, δηλητηρίαση με βιταμίνη D, νόσος Wilson. Φάρμακα: χλωριούχο αμμώνιο, ανδρογόνα, αναβολικά στεροειδή, αντιόξινα, αντιεπιληπτικά, χολεστυραμίνη, φουροσεμίδη, παραθορμόνη, φωσφορικά άλατα, βιταμίνη D.
- Μείωση: Υποπαραθυρεοειδισμός, δυσαπορρόφηση, νεφρική οστεοδυστροφία, ανεπάρκεια βιταμίνης D. Φάρμακα: κορτικοστεροειδή, ασπιρίνη, ινδομεθακίνη, από του στόματος αντισυλληπτικά, θειαζιδικά διουρητικά.
Σημαντική Σημείωση
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων αποτελούν την σημαντικότερη παράμετρο για τη διάγνωση και την παρακολούθηση όλων των παθολογικών καταστάσεων. Το 70-80% των διαγνωστικών αποφάσεων βασίζεται στις εργαστηριακές εξετάσεις. Η ορθή ερμηνεία των εργαστηριακών αποτελεσμάτων επιτρέπει στον γιατρό να διακρίνει την "υγεία" από τη "νόσο".
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων δεν πρέπει να ερμηνεύονται ως το αριθμητικό αποτέλεσμα μιας μεμονωμένης ανάλυσης. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων πρέπει να ερμηνεύονται σε σχέση με το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, τα κλινικά ευρήματα και τα αποτελέσματα άλλων εργαστηριακών εξετάσεων και πληροφοριών. Ο προσωπικός σας γιατρός μπορεί να εξηγήσει τη σημασία των αποτελεσμάτων των εξετάσεων σας.
Στη Διαγνωστική Αθηνών απαντάμε σε κάθε σας απορία σχετικά με τις εξετάσεις που κάνετε στο εργαστήριο μας και επικοινωνούμε με τον γιατρό σας προκειμένου να έχετε την καλύτερη δυνατή ιατρική φροντίδα.
