Ο έλεγχος των IgG αντισωμάτων έναντι του HHV-7 είναι μια ορολογική δοκιμασία που ανιχνεύει την παρουσία αντισωμάτων G (IgG) κατά του ανθρώπινου ερπητοϊού 7 (HHV-7), ενός μέλους της υποοικογένειας Betaherpesvirinae. Αυτή η εξέταση χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό της προηγούμενης έκθεσης ή της λανθάνουσας λοίμωξης με HHV-7 και γίνεται για την αξιολόγηση της χρόνιας ιικής ενεργοποίησης και σε περιπτώσεις που διερευνώνται νευροανοσολογικές και δερματολογικές παθήσεις ή διαταραχές που σχετίζονται με ανοσοανεπάρκεια. Η ανίχνευση των IgG αντισωμάτων δείχνει προηγούμενη ανοσολογική απόκριση έναντι του ιού, βοηθώντας στην διερεύνηση του επιπολασμού και της πιθανής συμμετοχής του σε χρόνιες παθήσεις.
Ο HHV-7 είναι ένας Τ-λεμφοτρόπος ιός, με δίκλωνο DNA, που μοιράζεται πολλά βιολογικά και μοριακά χαρακτηριστικά με τον έρπητα τύπου 6 (HHV-6), έναν άλλο β-ερπητοϊό. Και οι δύο ιοί δημιουργούν δια βίου λανθάνουσα κατάσταση μετά την πρωτοπαθή μόλυνση, που συνήθως αποκτάται στην πρώιμη παιδική ηλικία. Η μετάδοση του HHV-7 συμβαίνει κυρίως μέσω του σάλιου, με τα περισσότερα παιδιά να γίνονται οροθετικά μέχρι την ηλικία των έξι ετών. Ενώ η πρωτοπαθής λοίμωξη με τον HHV-7 είναι συνήθως ασυμπτωματική ή σχετίζεται με ήπιες εμπύρετες ασθένειες, έχει συνδεθεί επίσης με το αιφνίδιο εξάνθημα (roseola infantum) και λιγότερο συχνά, με πυρετικούς σπασμούς. Ο ιός μεταπίπτει σε λανθάνουσα κατάσταση στα CD4+ Τ κύτταρα και υπό συνθήκες ανοσολογικής δυσλειτουργίας, μπορεί να επανενεργοποιηθεί, συμβάλλοντας σε χρόνιες φλεγμονώδεις ή νευροανοσολογικές παθήσεις.
Το γονιδίωμα του HHV-7 κωδικοποιεί μια ποικιλία πρωτεϊνών που συμμετέχουν στην ανοσοδιαφυγή, τη διαμόρφωση του κυτταρικού κύκλου και τη διατήρηση της λανθάνουσας κατάστασης. Η επανενεργοποίηση του HHV-7 έχει εμπλακεί σε εγκεφαλίτιδα, σε σύνδρομο χρόνιας κόπωσης και σε δερματοπάθειες όπως η ροδόχρους πιτυρίαση. Αν και ο άμεσος αιτιώδης ρόλος παραμένει υπό διερεύνηση, τα ορολογικά στοιχεία της έκθεσης στον HHV-7, ιδιαίτερα σε συνδυασμό με δείκτες επανενεργοποίησης, δίνουν πολύτιμες πληροφορίες για την παθοφυσιολογία αυτών των καταστάσεων. Η παρουσία των IgG αντισωμάτων έναντι του HHV-7 αντανακλά την ανοσολογική μνήμη που αποκτάται μετά τη μόλυνση, με τα επίπεδα των αντισωμάτων να παραμένουν εφ' όρου ζωής και να υποδεικνύουν την προηγούμενη ιογενή λοίμωξη.
Από ανοσολογική άποψη, η εμμονή του HHV-7 σε λανθάνουσα μορφή εντός του ξενιστή και η ικανότητά του να επανενεργοποιείται υπό συγκεκριμένες συνθήκες υπογραμμίζουν τη σημασία του ελέγχου των αντισωμάτων IgG. Η επανενεργοποίηση του HHV-7 μπορεί να συμβάλει στην ανοσοδιαμόρφωση, σε παθολογικές αποκρίσεις των κυτοκινών και στη συν-ενεργοποίηση άλλων λανθανόντων ιών, ιδιαίτερα του HHV-6 και του κυτταρομεγαλοϊού (CMV).
