Η μέτρηση του φωσφόρου στο αίμα, χρησιμοποιείται για τη διάγνωση και την παρακολούθηση πολλών παθολογικών καταστάσεων που αφορούν τα οστά, τους νεφρούς και τους παρθυρεοειδείς σδένες.
Περισσότερες Πληροφορίες
O περισσότερος φώσφορος (P, PO4, ανόργανα φωσφορικά) του οργανισμού βρίσκεται ενωμένος μαζί με ασβέστιο στα οστά. Περίπου το 15% του φωσφόρου υπάρχει στο αίμα, καθιστώντας τον φώσφορο ως το κύριο ανιόν του ενδοκυττάριου περιβάλλοντος. Έχει διάφορες λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου του στο μεταβολισμό της γλυκόζης και των λιπιδίων, την αποθήκευση και μεταφορά της ενέργειας εντός του σώματος, την δημιουργία του οστίτη ιστού και τη διατήρηση της οξεοβασικής ισορροπίας. Ο φώσφορος απορροφάται στο λεπτό έντερο, με τη βοήθεια της βιταμίνης D. Όπως και το ασβέστιο, ο φώσφορος ελέγχεται από τη παραθορμόνη (ΡΤΗ). Κατέχει μια αντίστροφη σχέση με το ασβέστιο: η αύξηση στον ορό του ενός, έχει σαν αποτέλεσμα τα νεφρά να απεκκρίνουν το άλλο. Η παραθορμόνη αυξάνει την απελευθέρωση του ασβεστίου και του φωσφόρου από τα οστά και μειώνει την απέκκριση του ασβεστίου και αυξάνει την απέκκριση του φωσφόρου στα ούρα.
Η αύξηση της συγκέντρωση του φωσφόρου στον ορό είναι γνωστή ως υπερφωσφαταιμία ενώ η μείωση της συγκέντρωση του ως υποφωσφαταιμία. Η υπερφωσφαταιμία σχετίζεται με τα χαμηλά επίπεδα ασβεστίου και έχει συμπτώματα όπως τετανία, αρρυθμίες και επιληπτικές κρίσεις. Η υποφωσφαταιμία σχετίζεται με μυϊκή αδυναμία, εγκεφαλοπάθεια, κακή λειτουργία των αιμοπεταλίων, μειωμένη καρδιακή συσταλτικότητα και παραισθησίες.
Τροφές πλούσιες σε φώσφορο περιλαμβάνουν τα φασόλια, το κοτόπουλο, τα αυγά, τα ψάρια, το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα.
Πιθανή Ερμηνεία Παθολογικών Τιμών
- Αύξηση: Ακρομεγαλία, οξεία ή χρόνια νεφρική νόσος, όγκοι οστών ή μεταστάσεις, διαβητική κετοξέωση, επούλωση καταγμάτων οστών, υπερθυρεοειδισμός, υποπαραθυρεοειδισμός, γαλακτική και αναπνευστική οξέωση, λευχαιμία (μυελογενής), ανεπάρκεια μαγνησίου, κακοήθης υπερπυρεξία μετά από αναισθησία, μαζικές ή πολλαπλές μεταγγίσεις αίματος, μεταστατικοί όγκοι οστών, σύνδρομο γάλακτος-αλκάλεος (Burnett), πολλαπλό μυέλωμα, πυλαία κίρρωση, νόσος Paget, ψευδο-υποπαραθυρεοειδισμός, πνευμονική εμβολή, σαρκοείδωση, δρεπανοκυτταρική αναιμία, νεφρική ανεπάρκεια, δευτεροπαθής υποπαραθυρεοειδισμό, ουραιμία, τοξικότητα από βιταμίνη D. Φάρμακα: Ανδρογόνα, βήτα-αδρενεργικοί αποκλειστές, χημειοθεραπεία, διφωσφορικά, αιθυλική αλκοόλη (αιθανόλη), φουροσεμίδη (Lasix), αυξητική ορμόνη, υδροχλωροθειαζίδη, μεθικιλλίνη, παραθορμόνη, φαινυτοΐνη, κλύσματα φωσφορικών, κατάχρηση καθαρτικών που περιέχουν φωσφορικά, στεροειδή, τετρακυκλίνη (νεφροτοξικότητα)
- Μείωση: Αλκοολισμός, εγκαύματα (φάση διούρησης), νόσος Crohn, διαβητική κετοξέωση, αιμοκάθαρση, σύνδρομο Fanconi, ουρική αρθρίτιδα, υπερασβεστιαιμία (σοβαρή), υπερινσουλινισμός, υπερπαραθυρεοειδισμός, υποκαλιαιμία, υπομαγνησαιμία, υποθερμία, υποογκαιμία, δυσαπορρόφηση, υποσιτισμός, ρινογαστρική αναρρόφηση, οστεομαλακία, αναπνευστική αλκάλωση, ραχίτιδα (πρωτοπαθής ή οικογενής υποφωσφαταιμία), δηλητηρίαση με σαλικυλικά, σηψαιμία (Gram-αρνητικά βακτήρια), κοιλιοκάκη, ανεπάρκεια βιταμίνης D. Φάρμακα: Αλβουτερόλη, ακεταζολαμίδη, αμινοξέα, αντισπασμωδικά, αναισθητικά, αντιόξινα, καρβαμαζεπίνη, καλσιτονίνη, κορτικοστεροειδή, διουρητικά, επινεφρίνη, οιστρογόνα, γλυκαγόνη, γλυκοκορτικοειδή, γλυκόζη (ενδοφλεβίως), ινσουλίνη, ισονιαζίδη, υδροξείδιο του μαγνησίου, από του στόματος αντισυλληπτικά, φαινυτοΐνη
Σημαντική Σημείωση
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων αποτελούν την σημαντικότερη παράμετρο για τη διάγνωση και την παρακολούθηση όλων των παθολογικών καταστάσεων. Το 70-80% των διαγνωστικών αποφάσεων βασίζεται στις εργαστηριακές εξετάσεις. Η ορθή ερμηνεία των εργαστηριακών αποτελεσμάτων επιτρέπει στον γιατρό να διακρίνει την "υγεία" από τη "νόσο".
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων δεν πρέπει να ερμηνεύονται ως το αριθμητικό αποτέλεσμα μιας μεμονωμένης ανάλυσης. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων πρέπει να ερμηνεύονται σε σχέση με το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, τα κλινικά ευρήματα και τα αποτελέσματα άλλων εργαστηριακών εξετάσεων και πληροφοριών. Ο προσωπικός σας γιατρός μπορεί να εξηγήσει τη σημασία των αποτελεσμάτων των εξετάσεων σας.
Στη Διαγνωστική Αθηνών απαντάμε σε κάθε σας απορία σχετικά με τις εξετάσεις που κάνετε στο εργαστήριο μας και επικοινωνούμε με τον γιατρό σας προκειμένου να έχετε την καλύτερη δυνατή ιατρική φροντίδα.
