Το Mycobacterium ulcerans είναι ένα βακτηριακό είδος υπεύθυνο για την πρόκληση του έλκους Buruli, μιας τροπικής νόσου. Το έλκος Buruli είναι μια χρόνια λοίμωξη του δέρματος και των μαλακών μορίων που μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική καταστροφή των ιστών εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία. Αυτή η νόσος συναντάται κυρίως σε ορισμένες τροπικές και υποτροπικές περιοχές, ειδικά στη Δυτική και Κεντρική Αφρική, αλλά έχουν αναφερθεί περιπτώσεις και σε άλλα μέρη του κόσμου.
Αιτιολογικός παράγοντας: Το Mycobacterium ulcerans είναι ένα αργά αναπτυσσόμενο, οξεάντοχο βακτήριο. Είναι στενά συγγενικό του Mycobacterium tuberculosis, του βακτηρίου που ευθύνεται για τη φυματίωση, και του Mycobacterium leprae, του βακτηρίου που είναι υπεύθυνο για τη λέπρα.
Μετάδοση: Ο ακριβής τρόπος μετάδοσης δεν είναι πλήρως κατανοητός, αλλά πιστεύεται ότι είναι κυρίως περιβαλλοντικός. Πιστεύεται ότι το M. ulcerans εισέρχεται στο σώμα μέσω λύσεων της συνέχειας του δέρματος, όπως κοψίματα, τσιμπήματα εντόμων ή εκδορές.
Κλινική εικόνα: Το έλκος Buruli παρουσιάζεται συνήθως ως ανώδυνος όζος ή οίδημα στο δέρμα που μπορεί να εξελιχθεί σε μεγαλύτερα έλκη με χαρακτηριστική εικόνα. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική καταστροφή ιστών και λειτουργική αναπηρία.
Διάγνωση: Η διάγνωση του έλκους Buruli συνήθως περιλαμβάνει κλινική εξέταση, μικροβιολογικές εξετάσεις και PCR (αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης) για την ανίχνευση της παρουσίας του DNA του Mycobacterium ulcerans σε κλινικά δείγματα. Η διαφορική διάγνωση του έλκους Buruli περιλαμβάνει τροπικά έλκη, χρόνια έλκη κάτω άκρων λόγω αρτηριακής και φλεβικής ανεπάρκειας (συχνά σε ηλικιωμένους πληθυσμούς), διαβητικά έλκη, δερματική λεϊσμανίαση, εκτεταμένα συφιλιδικά έλκη και μαλακά έλκη που προκαλούνται από τον Haemophilus ducreyi.
Θεραπεία: Η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη αντιβιοτική θεραπεία είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη της εξέλιξης της νόσου. Το κύριο αντιβιοτικό που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του έλκους Buruli είναι η ριφαμπικίνη, συχνά σε συνδυασμό με άλλα αντιβιοτικά όπως η κλαριθρομυκίνη ή η στρεπτομυκίνη. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του νεκρωτικού ιστού.
Πρόληψη: Τα προληπτικά μέτρα για το έλκος Buruli περιλαμβάνουν την αποφυγή έκθεσης σε στάσιμα ή αργά ρέοντα νερά ποταμών, τη χρήση προστατευτικού ρουχισμού για την πρόληψη από τσιμπήματα εντόμων και την έγκαιρη φροντίδα των πληγών. Δεν υπάρχει διαθέσιμο εμβόλιο.
Επιδημιολογία: Το έλκος Buruli είναι πιο συχνό σε αγροτικές περιοχές με περιορισμένη πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη και πόρους. Τα παιδιά και οι νεαροί ενήλικες επηρεάζονται συχνότερα.
