Ο έλεγχος του παράγοντα XII της πήξης χρησιμοποιείται για τη διάγνωση ανεπάρκειας του καθώς και για τον προσδιορισμός της αιτίας του παρατεταμένου χρόνου ενεργοποιημένης μερικής θρομβοπλαστίνης.
Ο παράγοντας XII συντίθεται στο ήπαρ. Ο βιολογικός χρόνος ημιζωής του είναι 40 έως 50 ώρες. Ο παράγοντας XII είναι ένα συστατικό του συστήματος ενεργοποίησης και εμπλέκεται τόσο στην ενδογενή οδό όσο και στο ινωδολυτικό σύστημα. Η ανεπάρκεια του παράγοντα XII ανακαλύπτεται συχνά όταν διαπιστώνεται ότι ο χρόνος ενεργοποιημένης μερικής θρομβοπλαστίνης είναι απροσδόκητα μεγάλος. Η ανεπάρκεια του δεν προκαλεί κάποια γνωστή αιμορραγική διαταραχή.
Περισσότερες Πληροφορίες
Όποτε υπάρχει βλάβη των ιστών ή τραυματισμός στα αιμοφόρα αγγεία, τα αιμοπετάλια συσσωρεύονται στην περιοχή του τραυματισμού. Τα αιμοπετάλια απελευθερώνουν παράγοντες που ξεκινούν τη διαδικασία της πήξης (αιμόσταση). Το αρχικό είδος του τραυματισμού υπαγορεύει και το μονοπάτι μέσω του οποίου θα κινηθεί η διαδικασία.
Η ενδογενής οδός εμπλέκεται όταν υπάρχει βλάβη στο αίμα ή το αίμα εκτίθεται στο κολλαγόνο των τοιχωμάτων των τρυαματισμένων αιμοφόρων αγγείων. Η ενδογενής οδός απαιτεί τη διαδοχική ενεργοποίηση διαφόρων παραγόντων πήξης: του παράγοντα ΧΙΙ (παράγοντας Hageman), του παράγοντα ΧΙ, του παράγοντα IX (παράγοντας Christmas) και του παράγοντα VIII.
Η εξωγενής οδός ξεκινά όταν υπάρχει βλάβη στους ιστούς ή στο αγγειακό τοίχωμα. Σε αυτή την οδό, η πήξη ενεργοποιείται από την απελευθέρωση της ιστικής θρομβοπλαστίνης (παράγοντας ΙΙΙ) από το κατεστραμμένο αγγείο ή τα κύτταρα των ιστών. Όταν αυτή η ουσία συναντήσει τον παράγοντα VII, η εξωγενής οδός διεγείρεται.
Και οι δύο οδοί τελικά οδηγούν στην ενεργοποίηση του παράγοντα πήξης X. Αυτό οδηγεί στο επόμενο βήμα, στο οποίο η προθρομβίνη (παράγοντας ΙΙ) μετατρέπεται σε θρομβίνη (παράγοντας IIa [ενεργοποιημένος]). Η θρομβίνη στη συνέχεια διεγείρει το σχηματισμό του ινώδους (παράγοντας Ια) από το ινωδογόνου (παράγοντας Ι). Αυτό το ινώδες, με την προσθήκη του σταθεροποιητικού παράγοντα του ινώδους (ΧΙΙΙ), σχηματίζει ένα σταθερό θρόμβο από ινώδες στο σημείο του τραυματισμού. Όταν ο θρόμβος από το ινώδες δεν χρειάζεται πλέον, διαλύεται από ινωδολυτικούς παράγοντες, όπως είναι η πλασμίνη, με αποτέλεσμα την παραγωγή προϊόντων αποδόμησης του ινώδους.Τυχόν παραπάνω ποσότητες των παραγόντων πήξης που παραμένουν μετά την αιμόσταση, αδρανοποιούνται από αναστολείς του ινώδους, όπως η αντιπλασμίνη, η αντιθρομβίνη ΙΙΙ και η πρωτεΐνη C.
Ο προσδιορισμός της δράσης των παραγόντων πήξης διενεργείται για να καθορισθεί εάν υπάρχει οποιαδήποτε συγγενής ή επίκτητη ανεπάρκεια του κάθε παράγοντα πήξης. Οι εξετάσεις αυτές είναι χρήσιμες στη διάγνωση της αιμοφιλίας και των διαταραχών της πήξης.
Πιθανές Ερμηνείες Παθολογικών Τιμών
- Αύξηση: Άσκηση
- Μείωση: Συγγενής ανεπάρκεια, νεφρωσικό σύνδρομο, φυσιολογικά σε νεογέννητα
Σημαντική Σημείωση
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων αποτελούν την σημαντικότερη παράμετρο για τη διάγνωση και την παρακολούθηση όλων των παθολογικών καταστάσεων. Το 70-80% των διαγνωστικών αποφάσεων βασίζεται στις εργαστηριακές εξετάσεις. Η ορθή ερμηνεία των εργαστηριακών αποτελεσμάτων επιτρέπει στον γιατρό να διακρίνει την "υγεία" από τη "νόσο".
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων δεν πρέπει να ερμηνεύονται ως το αριθμητικό αποτέλεσμα μιας μεμονωμένης ανάλυσης. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων πρέπει να ερμηνεύονται σε σχέση με το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, τα κλινικά ευρήματα και τα αποτελέσματα άλλων εργαστηριακών εξετάσεων και πληροφοριών. Ο προσωπικός σας γιατρός μπορεί να εξηγήσει τη σημασία των αποτελεσμάτων των εξετάσεων σας.
Στη Διαγνωστική Αθηνών απαντάμε σε κάθε σας απορία σχετικά με τις εξετάσεις που κάνετε στο εργαστήριο μας και επικοινωνούμε με τον γιατρό σας προκειμένου να έχετε την καλύτερη δυνατή ιατρική φροντίδα.
