Η μέτρηση της προϊνσουλίνης στον ορό παρέχει χρήσιμες πληροφορίες για τη διάγνωση των ινσουλινωμάτων. Τα επίπεδα προϊνσουλίνης έχουν επίσης αποδειχθεί ότι είναι αυξημένα σε μη ινσουλινοεξαρτώμενους διαβητικούς, σε ινσουλινοεξαρτώμενους διαβητικούς (IDDM) και σε ορισμένες άλλες παθολογικές καταστάσεις.
Περισσότερες Πληροφορίες
Η προϊνσουλίνη είναι το πρόδρομο μόριο της ινσουλίνης, η οποία είναι η κύρια ορμόνη που είναι υπεύθυνη για τον έλεγχο του μεταβολισμού της γλυκόζης. Η προϊνσουλίνη, ένα πολυπεπτίδιο με μοριακό βάρος 9390 (86 αμινοξέα) που συντίθεται στα β κύτταρα των νησίδων Langerhans στο πάγκρεας. Αυτή η πρωτεΐνη μετατρέπεται σε C-πεπτίδιο και ινσουλίνη. Και τα δύο εκκρίνονται σε ισομοριακές ποσότητες στο αίμα. Μόνο το 1% έως 3% της προϊνσουλίνης εκκρίνεται ανέπαφο. Ωστόσο, επειδή η προϊνσουλίνη έχει μεγαλύτερο χρόνο ημιζωής από την ινσουλίνη, οι συγκεντρώσεις της κυκλοφορούσας προϊνσουλίνης κυμαίνονται από 5% έως 30% των συγκεντρώσεων ινσουλίνης, με τις υψηλότερες σχετικές αναλογίες να εμφανίζονται μετά τα γεύματα και σε ασθενείς με αντίσταση στην ινσουλίνη ή πρώιμο διαβήτη τύπου 2. Η προϊνσουλίνη μπορεί να συνδεθεί με τον υποδοχέα της ινσουλίνης και εμφανίζει 5% έως 10% της μεταβολικής δραστηριότητας της ινσουλίνης.
Το επίπεδο της προϊνσουλίνης στον ορό μπορεί να αντανακλά την κατάσταση των β κυττάρων και ως αποτέλεσμα της δυσλειτουργίας στην επεξεργασία και/ή τη έκκριση της προϊνσουλίνης. Η προϊνσουλίνη αυξάνεται σε κλινικές καταστάσεις όπως το ινσουλίνωμα, η οικογενής υπερινσουλιναιμία και ο μη ινσουλινοεξαρτώμενος σακχαρώδης διαβήτης.
Τα επίπεδα προϊνσουλίνης μπορεί να είναι αυξημένα σε ασθενείς με όγκους κυττάρων νησίδων που παράγουν ινσουλίνη (ινσουλινώματα). Αυτοί οι ασθενείς πάσχουν από υπογλυκαιμικές κρίσεις λόγω ακατάλληλης έκκρισης ινσουλίνης από τους όγκους. Η απρόσφορη υπερέκκριση ινσουλίνης από τα ινσουλινώματα προκαλεί την απελευθέρωση αυξημένου αριθμού εκκριτικών κοκκίων με ατελώς επεξεργασμένη ινσουλίνη, με αποτέλεσμα αυξημένες συγκεντρώσεις προϊνσουλίνης στον ορό του αίματος.
