Ο προσδιορισμός των ολικών λευκωμάτων στα ούρα χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση ασθενών με νεφρικά νοσήματα και ως εξέταση διαλογής στη διερεύνηση μονοκλωνικών γαμμαπαθειών.
Περισσότερες Πληροφορίες
Ο ημιποσοτικός προσδιορισμός του λευκώματος (πρωτεΐνης) σε ένα τυχαίο δείγμα ούρων, αποτελεί μέρος της γενικής εξέτασης ούρων. Μια μικρή ποσότητα πρωτεΐνης στα ούρα θεωρείται φυσιολογική και αποτελείται από αλβουμίνη και χαμηλού μοριακού βάρους πρωτεΐνες του πλάσματος (β2 μικροσφαιρίνη, σφαιρίνες, απτοσφαιρίνη, ελαφρές αλυσίδες και Tamm-Horsfall γλυκοπρωτεΐνη). Η παρουσία πρωτεΐνης στα ούρα αποτελεί βασικό δείκτη νεφρικής διαταραχής.
Ο ποσοτικός προσδιορισμός του λευκώματος ούρων είναι αναγκαίος, όταν ο έλεγχος σε ένα τυχαίο δείγμα ούρων είναι θετικός για περισσότερο από «ίχνη / trace» λευκώματος. Φυσιολογικά, μόνον οι χαμηλού μοριακού βάρους πρωτεΐνες είναι αρκετά μικρές για να περάσουν μέσω της σπειραματικής μεμβράνης στο σπειραματικό διήθημα και οι περισσότερες από αυτές επαναρροφόνται από τα νεφρικά σωληνάρια. Η πρωτεϊνουρία αποτελεί βασικό δείκτη νεφρικής διαταραχής και μπορεί να προκύψει από σπειραματική διαρροή, από σωληναριακή δυσλειτουργία, από βλάβη του νεφρικού ιστού ή από υπερβολικές συγκεντρώσεις πρωτεϊνών χαμηλού μοριακού βάρους. Παροδική πρωτεϊνουρία μπορεί να προκύψει από μη παθολογικές καταστάσεις, όπως η σωματική ή συναισθηματική πίεση και η θέση του σώματος. Οι διάφορες πρωτεϊνικές ουσίες απεκκρίνονται σε διαφορετικούς ρυθμούς και σε διάφορους χρόνους σε μια περίοδο 24 ωρών. Έτσι, η χρονομετρημένη ποσοτική εξέταση ούρων 24ώρου για λεύκωμα παρέχει πιο ακριβή εικόνα της λειτουργίας των νεφρών.
Πιθανές Ερμηνείες Παθολογικών Τιμών
- Μη νεφρικά νοσήματα: Κοιλιακός όγκος, γήρανση, σοβαρή αναιμία, ασκίτης, βακτηριακές τοξίνες (οξεία στρεπτοκοκκική, διφθερίτιδα, πνευμονία, οστρακιά, τυφοειδής πυρετός), καρδιακή νόσος, βλάβη του κεντρικού νευρικού συστήματος, σπασμοί, πυρετός, ηπατική νόσος (ίκτερος), αντίδραση υπερευαισθησίας, υπερθυρεοειδισμός, λοίμωξη (οξεία), κατάποση ή υπερέκθεση σε ορισμένες ουσίες (αρσενικό, τετραχλωράνθρακας, αιθέρας, μόλυβδος, υδράργυρος, μουστάρδα, οπιούχα, φαινόλη, προπυλενογλυκόλη, σουλφοσαλικυλικό οξύ, νέφτι), εντερική απόφραξη, λευχαιμία (χρόνια λεμφοκυτταρική), υποξεία βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα, τοξιναιμία, τραύμα.
- Παροδική πρωτεϊνουρία: Αφυδάτωση, διατροφή (υπερβολική πρόσληψη πρωτεΐνης), συναισθηματικό στρες, έκθεση στο κρύο, έντονη άσκηση, πυρετός, ορθοστατική υπόταση, μεθαιμορραγική πρωτεϊνουρία, έλλειψη νατρίου. Φάρμακα: Επινεφρίνη, λεβαρτερενόλη.
- Προνεφρικά νοσήματα: Αμυλοείδωση, πρωτεϊνουρία Bence Jones σχετιζόμενη με μυέλωμα, συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, σπασμοί, άσκηση, λευχαιμία (μυελοκυτταρική), ορθοστατική υπόταση, πρωτεϊνουρία, μακροσφαιριναιμία του Waldenstrom.
- Νεφρικά νοσήματα: Ασθένειες του κολλαγόνου, κρυοσφαιριναιμία, Henoch-Schonlein, υπέρταση (κακοήθης, νεφραγγειακή), θρομβωτική θρομβοπενική πορφύρα.
- Νοσήματα του σπειράματος: Αμυλοείδωση, διαβητική σπειραματοσκλήρυνση και νεφροπάθεια, σπειραματονεφρίτιδα, σύνδρομο Goodpasture, πρωτεϊνουρία υψηλού μοριακού βάρους, μεμβρανώδης νεφροπάθεια, πολυκυστική νόσος, πυελονεφρίτιδα (χρόνια), νεφρική φλεβική θρόμβωση, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος.
- Διάμεσα νοσήματα. Βακτηριακή πυελονεφρίτιδα, εναπόθεση ασβεστίου ή ουρικού οξέος, ιδιοσυγκρασιακές φαρμακολογικές αντιδράσεις για τα ακόλουθα φάρμακα: μεθικιλλίνη, φαινυτοΐνη, φαινινδιόνη, σουλφοναμίδες.
- Σωληναρικά νοσήματα: Οξεία σωληναριακή νέκρωση, σύνδρομο Bartter, β-μικροσφαιριναιμία, νόσος Bright, σύνδρομο Butler-Albright, σύνδρομο Fanconi, γαλακτοζαιμία, δηλητηρίαση από βαρέα μέταλλα (κάδμιο, μόλυβδος, υδράργυρος), σύνδρομο Kimmelstiel-Wilson, νεφρωσικό σύνδρομο, νεφρική σωληναριακή οξέωση.
- Μετανεφρικά νοσήματα: Κυστίτιδα (σοβαρή), μεταστάσεις οστικών όγκων, όγκοι (ουροδόχου κύστης, νεφρικής πυέλου). Φάρμακα που προκαλούν πρωτεϊνουρία περιλαμβάνουν: αμικασίνη, αμφοτερικίνη Β, αουροθειογλυκόζη, βακιτρακίνη, θειική γενταμυκίνη, χρυσός, θειική νετιλμικίνη, θειική νεομυκίνη, πενικιλλίνες, φαινυλοβουταζόνη, πολυμυξίνη Β, θειική στρεπτομυκίνη, σουλφοναμίδες, τριμεθαδιόνη.
Σημαντική Σημείωση
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων αποτελούν την σημαντικότερη παράμετρο για τη διάγνωση και την παρακολούθηση όλων των παθολογικών καταστάσεων. Το 70-80% των διαγνωστικών αποφάσεων βασίζεται στις εργαστηριακές εξετάσεις. Η ορθή ερμηνεία των εργαστηριακών αποτελεσμάτων επιτρέπει στον γιατρό να διακρίνει την "υγεία" από τη "νόσο".
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων δεν πρέπει να ερμηνεύονται ως το αριθμητικό αποτέλεσμα μιας μεμονωμένης ανάλυσης. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων πρέπει να ερμηνεύονται σε σχέση με το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, τα κλινικά ευρήματα και τα αποτελέσματα άλλων εργαστηριακών εξετάσεων και πληροφοριών. Ο προσωπικός σας γιατρός μπορεί να εξηγήσει τη σημασία των αποτελεσμάτων των εξετάσεων σας.
Στη Διαγνωστική Αθηνών απαντάμε σε κάθε σας απορία σχετικά με τις εξετάσεις που κάνετε στο εργαστήριο μας και επικοινωνούμε με τον γιατρό σας προκειμένου να έχετε την καλύτερη δυνατή ιατρική φροντίδα.
