Ο προσδιορισμός των σφαιρινών του ορού, χρησιμοποιείται κυρίως για τη διάγνωση και την παρακολούθηση ασθενών με μονοκλωνικές γαμμαπάθειες καθώς και άλλες παθολογικές κατατάσεις.
Περισσότερες Πληροφορίες
Οι σφαιρίνες είναι πρωτεΐνες του πλάσματος που σχηματίζονται κυρίως στο ήπαρ, αλλά επίσης και στο λεμφικό και δικτυοενδοθηλιακό σύστημα. Υπάρχουν τρεις τύποι πρωτεϊνών στην οικογένεια των σφαιρινών: άλφα, βήτα και γάμμα.
- Οι α1 σφαιρίνες περιλαμβάνουν την α1-αντιθρυψίνη, την α1-όξινη γλυκοπρωτεΐνη, την α-εμβρυϊκή πρωτεΐνη (αFP), την πρωτεΐνη δεσμεύουσα την κορτιζόλη και τη σφαιρίνη δεσμεύουσα τη θυροξίνη.
- Οι α2 σφαιρίνες περιλαμβάνουν την απτοσφαιρίνη, την α2-μακροσφαιρίνη και τη σερουλοπλασμίνη.
- Οι β σφαιρίνες περιλαμβάνουν την τρανσφερίνη, τις β-λιποπρωτεΐνες και συστατικά του συμπληρώματος.
- Οι γ σφαιρίνες περιλαμβάνουν τις ανοσοσφαιρίνες IgG, IgA, IgM, IgD και IgE.
Οι λειτουργίες που εξυπηρετούνται από τις σφαιρίνες περιλαμβάνουν τη ρύθμιση της οξεοβασικής ισορροπίας, τη μεταφορά συστατικών του αίματος, όπως των λιπιδίων, των βιταμινών, των ορμονών, του σιδήρου, του χαλκού και διαφόρων ενζύμων καθώς και τη δραστηριότητα των αντισωμάτων.
Πιθανές Ερμηνείες Παθολογικών Τιμών
- Αύξηση α-Σφαιρινών: Απόκριση οξείας φάσης σε φλεγμονή (α1, α απτοσφαιρίνη), οξύς ρευματικός πυρετός (α2), ηλικία (α2), αναλβουμιναιμία (α2), χρόνια σπειραματονεφρίτιδα (α2), κίρρωση (αυξημένη α1 με φυσιολογική ή μόνο ελαφρώς αυξημένη α2), σακχαρώδης διαβήτης (α2), οικογενής ιδιοπαθής δυσπρωτεϊναιμία, σπειραματική απώλεια πρωτεΐνης (α2 μακροσφαιρίνη), ηπατική βλάβη, ηπατικές μεταστάσεις (αυξημένη α1 με φυσιολογική α2), νόσος Hodgkin (α1, α2), υπολευκωματαιμία, βρεφική ηλικία (η ζώνη α2 κυριαρχείται από τη μακροσφαιρίνη), οξεία λοίμωξη, μηνιγγίτιδα (α2), μεταστατική καρκινωμάτωση (α1, α2), έμφραγμα του μυοκαρδίου, μυξοίδημα, νέφρωση (α2), νεφρωσικό σύνδρομο (α2), οστεομυελίτιδα (α2), πεπτικό έλκος (α1, α2), πνευμονία (α2), οζώδης πολυαρτηρίτιδα (α2), εγκυμοσύνη (αύξηση της α1 με φυσιολογική α2), εντεροπάθεια με απώλεια πρωτεϊνών (α1, α2), ρευματοειδής αρθρίτιδα (α2), σαρκοείδωση (α2), στρες (α1, α2), συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (α2), ελκώδης κολίτιδα (α1, α2). Φάρμακα: Οιστρογόνα (αυξάνουν την α1 με μικρή αλλαγή στην α2)
- Αύξηση β-Σφαιρινών: Απόκριση οξείας φάσης (β2), αναλβουμιναιμία, σακχαρώδης διαβήτης (ανεπαρκώς ελεγχόμενος), οικογενής ιδιοπαθής δυσπρωτεϊναιμία, σπειραματική απώλεια πρωτεΐνης, ιογενής ηπατίτιδα, υπερχοληστερολαιμία, υπερλιπιδαιμία, σιδηροπενική αναιμία (β1), αποφρακτικός ίκτερος, μακροσφαιριναιμία, νεφρωσικό σύνδρομο, εγκυμοσύνη (β1), ρευματοειδής αρθρίτιδα, σαρκοείδωση. Φάρμακα: Οιστρογόνα, από του στόματος αντισυλληπτικά (αυξάνουν την β1)
- Αύξηση γ-Σφαιρινών: Οξεία ιογενής ηπατίτιδα (μερικές φορές), αμυλοείδωση, αναλβουμιναιμία, προχωρημένο καρκίνωμα, χρόνια ηπατίτιδα (εμφάνιση ολιγοκλωνικών ζωνών), χρόνια ηπατική νόσος (IgM), χρόνια λεμφογενής λευχαιμία (IgM παραπρωτεϊνη), χρόνιες ιογενείς λοιμώξεις (εμφάνιση ολιγοκλωνικών ζωνών), κίρρωση (IgA), κρυοσφαιριναιμία, κυστική ίνωση (IgG, IgA), νόσος Hashimoto, ηπατική νόσος, νόσος Hodgkin, υπεργαμμασφαιριναιμία, αντίδραση υπερευαισθησίας, σοβαρή λοίμωξη, νεανική ρευματοειδής αρθρίτιδα (IgG, IgA, IgM), κίρρωση Laennec, λευχαιμία (μυελογενής, μονοκυτταρική), λεμφοσάρκωμα (IgM παραπρωτεϊνη), μακροσφαιριναιμία, πολλαπλό μυέλωμα, λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος (IgA), ρευματοειδής αρθρίτιδα (IgA, IgM), σαρκοείδωση, σκληροδερμία (μερικές φορές), νοσήματα του δέρματος (IgA), συνδρόμο Sjögren (IgG), συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (IgM), μακροσφαιριναιμία του Waldenstrom (IgM παραπρωτεΐνη)
- Μείωση α-Σφαιρινών: Οξεία ιογενής ηπατίτιδα (α1, α2), συγγενής υποαπτοσφαιριναιμία (α2 απτοσφαιρίνη), ηπατική νόσος, ενδαγγειακή αιμόλυση (αιμολυτική αναιμία, ηπατικές μεταστάσεις, κίρρωση, σπληνομεγαλία προκαλούν μείωση της α2 απτοσφαιρίνης), δυσαπορρόφηση, πνευμονικό εμφύσημα (α1), σκληροδερμία, πείνα, στεατόρροια
- Μείωση β-Σφαιρινών: Αυτοάνοσο νόσημα, μεταστατικός καρκίνος, ηπατική νόσος (β1), νόσος των άνοσων συμπλεγμάτων (β2), λευχαιμία (λεμφογενής, μονοκυτταρική, μυελογενής), λέμφωμα, δυσαπορρόφηση, υποσιτισμός (β1), νέφρωση, σκληροδερμία, πείνα, στεατόρροια, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, ελκώδης κολίτιδα
- Μείωση γ-Σφαιρινών: Οξεία ιογενής ηπατίτιδα (μερικές φορές), αγαμμασφαιριναιμία, σπειραματική απώλεια πρωτεϊνών, υπογαμμασφαιριναιμία, λεμφογενής λευχαιμία, λέμφωμα, νέφρωση, νεφρωσικό σύνδρομο, δυσαπορρόφηση, εντεροπάθεια με απώλεια πρωτεϊνών, σκληροδερμία (μερικές φορές), πείνα, στεατόρροια, ελκώδης κολίτιδα.
Σημαντική Σημείωση
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων αποτελούν την σημαντικότερη παράμετρο για τη διάγνωση και την παρακολούθηση όλων των παθολογικών καταστάσεων. Το 70-80% των διαγνωστικών αποφάσεων βασίζεται στις εργαστηριακές εξετάσεις. Η ορθή ερμηνεία των εργαστηριακών αποτελεσμάτων επιτρέπει στον γιατρό να διακρίνει την "υγεία" από τη "νόσο".
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων δεν πρέπει να ερμηνεύονται ως το αριθμητικό αποτέλεσμα μιας μεμονωμένης ανάλυσης. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων πρέπει να ερμηνεύονται σε σχέση με το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, τα κλινικά ευρήματα και τα αποτελέσματα άλλων εργαστηριακών εξετάσεων και πληροφοριών. Ο προσωπικός σας γιατρός μπορεί να εξηγήσει τη σημασία των αποτελεσμάτων των εξετάσεων σας.
Στη Διαγνωστική Αθηνών απαντάμε σε κάθε σας απορία σχετικά με τις εξετάσεις που κάνετε στο εργαστήριο μας και επικοινωνούμε με τον γιατρό σας προκειμένου να έχετε την καλύτερη δυνατή ιατρική φροντίδα.
