Η τελαγγειεκτασία ωχράς κηλίδας τύπου 2 είναι μια σπάνια οφθαλμική διαταραχή που επηρεάζει την ωχρά κηλίδα, το κεντρικό τμήμα του αμφιβληστροειδούς. Μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα όρασης, συμπεριλαμβανομένης της δυσκολίας ανάγνωσης και αναγνώρισης προσώπων. Ενώ δεν υπάρχει θεραπεία, η διαχείριση μπορεί να περιλαμβάνει βοηθήματα όρασης και τροποποιήσεις στον τρόπο ζωής. Η εκτίμηση του Πολυγονιδιακού Δείκτη Κινδύνου για την τελαγγειεκτασία της ωχράς κηλίδας τύπου 2 βασίζεται στην εξέταση 10 γονιδιακών πολυμορφισμών.
Ο γενετικός έλεγχος για την τελαγγειεκτασία της ωχράς κηλίδας τύπου 2 περιλαμβάνεται μαζί με 12 ακόμα νοσήματα στον Γενετικό Έλεγχο των Νοσημάτων των Αισθητηρίων και του Δέρματος, Πολυγονιδιακός Δείκτης Κινδύνου.
Αιτίες και μη γενετικοί παράγοντες κινδύνου
Η τηλεαγγειεκτασία της ωχράς κηλίδας τύπου 2 είναι μια σπάνια νόσος του αμφιβληστροειδούς που δεν έχει ακόμη χαρακτηριστεί επαρκώς. Περιλαμβάνει διαστολή των τριχοειδών αγγείων του αμφιβληστροειδούς της ωχράς κηλίδας, τα οποία μπορεί να είναι πρωτοπαθή ή δευτεροπαθή, που σχετίζονται με άλλες αγγειακές παθολογίες. Είναι μια παθολογία πιο συχνή σε ενήλικες μέσης ηλικίας και προσβάλλονται εξίσου άνδρες και γυναίκες. Είναι μια αρκετά άγνωστη ασθένεια, αν και έχει συσχετιστεί με ορισμένες παθολογικές καταστάσεις όπως ο διαβήτης ή η υπέρταση.
Συμπτώματα
Στα αρχικά στάδια της νόσου, δεν υπάρχουν συμπτώματα. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, μπορεί να εμφανιστούν προβλήματα όρασης όπως:
- Θολή όραση
- Παραμορφωμένη όραση
- Απώλεια κεντρικής όρασης
Η πλάγια όραση συνήθως δεν επηρεάζεται και δεν προκαλεί ολική τύφλωση. Αυτή η απώλεια είναι προοδευτική και μπορεί να εξελίσσεται για χρόνια.
Πρόληψη
Τα αίτια της τελαγγειεκτασίας της ωχράς κηλίδας τύπου 2 είναι άγνωστα, επομένως δεν υπάρχουν προληπτικά μέτρα. Προς το παρόν, η νόσος έχει σχετικά καλή πρόγνωση αφού υπάρχουν θεραπείες που βελτιώνουν σημαντικά την όραση στα προσβεβλημένα άτομα. Επομένως, καθώς δεν υπάρχουν συμπτώματα κατά την έναρξη, η έγκαιρη διάγνωση της νόσου μπορεί να βοηθήσει πολύ στον περιορισμό της εξέλιξής της. Επιπλέον, μερικές φορές μπορεί να συσχετιστεί με άλλες παθολογικές καταστάσεις όπως ο διαβήτης ή η υπέρταση, επομένως ο καλός έλεγχος αυτών των καταστάσεων μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο σε αυτούς τους ασθενείς.
