Η λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV) είναι η κύρια αιτιολογία της χρόνιας ηπατικής νόσου, της κίρρωσης του ήπατος και του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος. Σύμφωνα με εκτίμηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, υπάρχουν περισσότερα από 180 εκατομμύρια περιστατικά με χρόνια λοίμωξη HCV παγκοσμίως. Ως εκ τούτου, η αποτελεσματική θεραπεία της χρόνιας ηπατίτιδας C είναι σημαντική. Ωστόσο, το ισχύον πρωτόκολλο θεραπείας για τη χρόνια ηπατίτιδα C με χρήση πεγκυλιωμένης ιντερφερόνης (Peg-IFN) μαζί με ριμπαβιρίνη είναι ακριβό, είναι αποτελεσματικό μόνο σε ένα συγκεκριμένο ποσοστό ασθενών που έχουν χρόνια ηπατίτιδα C ενώ έχει και πολλές δυσάρεστες ανεπιθύμητες ενέργειες. Επομένως, ο εντοπισμός προγνωστικών παραγόντων της θεραπευτικής ανταπόκρισης σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα C είναι σημαντικός.
Αρκετοί παράγοντες έχουν συνδεθεί με τη θεραπευτική ανταπόκριση των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα C, συμπεριλαμβανομένων ιικών παραγόντων, παραγόντων που έχουν σχέση με τον ξενιστή, μεταβολικών παραγόντων, ιστολογικών παραγόντων, των θεραπευτικών σχημάτων και της διάρκειας της μόλυνσης. Μεταξύ αυτών των παραγόντων, η ιική κινητική μετά από την αντιική θεραπεία έχει γίνει ευρέως αποδεκτή τόσο σε κλινικές δοκιμές όσο και στην καθημερινή πρακτική και αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο ως ο πιο σημαντικός προγνωστικός παράγοντας παρατεταμένης ιολογικής απόκρισης (SVR) στη θεραπεία με βάση την ιντερφερόνη.
Η φαρμακοθεραπευτική επιτυχία αξιολογείται με βάση την αρνητικοποίηση του ιικού RNA 24 εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας και η οποία ορίζεται ως παρατεταμένη ιολογική απόκριση (SVR). Μόνο το 40-50% των ασθενών που είχαν μολυνθεί με τον γονότυπο 1 HCV (HCV-1) είχαν SVR μετά από 48 εβδομάδες θεραπείας, ενώ το 75% των ασθενών που είχαν μολυνθεί με γονότυπους HCV 2 ή 3 (HCV-2/3) τυπικά πέτυχαν SVR μετά από 24 εβδομάδες θεραπείας. Στις περιπτώσεις νόσησης με HCV-1, η πρόσθετη θεραπεία με αναστολείς της πρωτεάσης (PI) βελτιώνει το ποσοστό SVR σε περίπου 80%.
Πρόσφατα, τεκμηριώθηκε ισχυρή συσχέτιση δύο πολυμορφισμών του γονιδίου IL28B που κωδικοποιεί την IFN-λ-3, με τα θεραπευτικά αποτελέσματα της θεραπείας με Peg-IFNα-2a μαζί με ριμπαβιρίνη. Αυτές οι παραλλαγές στο γονίδιο IL28B συσχετίστηκαν καλά με τη φυσική κάθαρση του HCV και με το SVR και μπορεί να εξηγήσουν τη διαφορά στα ποσοστά απόκρισης στην θεραπεία μεταξύ Αφροαμερικανών, Ευρωπαίων και Ασιατών.
