Η πρωτεΐνη δέσμευσης λιποπολυσακχαρίτη (LBP) είναι μια βασική πρωτεΐνη οξείας φάσης που εμπλέκεται στην ανοσολογική απόκριση του σώματος σε βακτηριακές λοιμώξεις από Gram αρνητικά μικρόβια. Η μέτρηση της LBP χρησιμοποιείται κυρίως στο πλαίσιο της συστηματικής φλεγμονής, της βακτηριακής μετατόπισης (translocation), της μεταβολικής ενδοτοξιναιμίας και της διερεύνησης σηπτικών καταστάσεων. Ενσωματώνεται όλο και περισσότερο σε διαγνωστικά πάνελ που αξιολογούν την ακεραιότητα του εντερικού φραγμού και την ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού, καθιστώντας την πολύτιμη για την αξιολόγηση της μεταβολικής και γαστρεντερικής υγείας.
Η πρωτεΐνη δέσμευσης λιποπολυσακχαρίτη παίζει κεντρικό ρόλο στην αναγνώριση και την απόκριση στις βακτηριακές ενδοτοξίνες, ειδικά στους λιποπολυσακχαρίτες (LPS) που υπάρχουν στην εξωτερική μεμβράνη των αρνητικών κατά Gram βακτηρίων. Κατά τη βακτηριακή μετατόπιση ή μόλυνση, το LPS εισέρχεται στην κυκλοφορία και συνδέεται με την LBP. Αυτό το σύμπλεγμα LBP-LPS αλληλεπιδρά στη συνέχεια με το σύμπλεγμα υποδοχέων CD14/TLR4/MD2 στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, προκαλώντας έναν καταρράκτη προ-φλεγμονωδών διαδικασιών. Η αύξηση της LBP συμβαίνει γρήγορα ως απόκριση στη μικροβιακή έκθεση, καθιστώντας τη μέτρησή της έναν ευαίσθητο βιοδείκτη για την πρώιμη ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος λόγω βακτηριακών συστατικών, ακόμη και απουσία εμφανούς λοίμωξης.
Η LBP συντίθεται κυρίως στο ήπαρ υπό τη ρύθμιση των προφλεγμονωδών κυτοκινών όπως η ιντερλευκίνη-6 (IL-6). Τα επίπεδά της αυξάνονται σημαντικά κατά τη διάρκεια αποκρίσεων οξείας φάσης, προσφέροντας πληροφορίες για το φορτίο των μικροβιακών συστατικών και την ανοσολογική κατάσταση του ξενιστή. Αυξημένες συγκεντρώσεις LBP υπάρχουν όχι μόνο στη σήψη αλλά και σε χρόνιες φλεγμονώδεις καταστάσεις χαμηλού βαθμού όπως η παχυσαρκία, ο διαβήτης τύπου 2, η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD) και το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (IBS), όπου η διαπερατότητα του εντέρου συχνά παραβλάπτεται. Έτσι, η εξέταση χρησιμοποιείται συχνά στο πλαίσιο της έρευνας του άξονα εντέρου-ήπατος και της αξιολόγησης της εντερικής δυσβίωσης.
Σε αντίθεση με την άμεση ανίχνευση των ενδοτοξινών, η οποία είναι τεχνικά δύσκολη λόγω της αστάθειας και των χαμηλών κυκλοφορούντων συγκεντρώσεών τους, η LBP παρέχει ένα πιο σταθερό και μετρήσιμο υποκατάστατο για την έκθεση σε LPS. Επιπλέον, σε μεταβολικές διαταραχές όπου συμετέχει υποκλινική ενδοτοξαιμία, η LBP χρησιμεύει ως μη επεμβατικός δείκτης για την ανίχνευση πρώιμων φλεγμονωδών διαταραχών που συνδέονται με μικροβιακή μετατόπιση. Στην κλινική πρακτική, η χρησιμότητα της μέτρησης της πρωτεΐνη δέσμευσης λιποπολυσακχαρίτη μπορεί επιπλέον να αντικατοπτρίζει το σημείο μεταξύ της υγείας του μικροβιώματος, της συστηματικής φλεγμονής και της μεταβολικής ρύθμισης.
Η ποσοτική ανάλυση της LBP μπορεί να παρέχει χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με την χρόνια φλεγμονή, το βακτηριακό φορτίο και την ακεραιότητα του εντερικού φραγμού, ειδικά όταν εκτιμάται μαζί με άλλους βιοδείκτες όπως η CRP, η IL-6 και η ζονουλίνη.
Δείτε επίσης: Λιποπολυσακχαρίτης (LPS) Ορού
