Αντινευρωνικά Αντισώματα - Διαγνωστικές Εξετάσεις

Ο έλεγχος για την παρουσία αντινευρωνικών αντισωμάτων χρησιμοποιείται στις εξής περιπτώσεις:

Στον ορολογικό έλεγχο των ασθενών που εμφανίζουν υποξεία νευρολογική διαταραχή μη καθορισμένης αιτιολογίας, ιδιαίτερα σε εκείνους τους ασθενείς με γνωστούς παράγοντες κινδύνου εμφάνισης καρκίνου
Στην εστιασμένη αναζήτηση για πιθανούς καρκίνους
Στη διερεύνηση νευρολογικών συμπτωμάτων που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια ή μετά από αντικαρκινική θεραπεία και που δεν μπορούν να εξηγηθούν από την ύπαρξη πιθανών μεταστάσεων
Στη διαφοροποίηση των αυτοάνοσων νευροπαθειών από τις νευροτοξικές επιδράσεις της αντικαρκινικής χημειοθεραπείας
Στην παρακολούθηση της ανοσολογικής κατάστασης των οροθετικών στα αντινευρωνικά αντισώματα ασθενών με καρκίνο, κατά τη διάρκεια της αντικαρκινικής θεραπείας
Στην ανίχνευση πρώιμων ενδείξεων επανεμφάνισης καρκίνου, σε προηγούμενα οροθετικούς στα αντινευρωνικά αντισώματα ασθενείς

Τα παρανεοπλασματικά νευρολογικά σύνδρομα (ΠΝΣ) είναι σπάνια σύνδρομα που προκαλούνται από ή συνδέονται με ένα υποκείμενο νεόπλασμα. Τα παρανεοπλασματικά νευρολογικά σύνδρομα δεν συμβαίνουν ως αποτέλεσμα της άμεσης επίδρασης του όγκου στα κύτταρα του νευρικού ιστού, αλλά όπως πιστεύεται, τα περισσότερα προκαλούνται από την ανοσολογική απόκριση του οργανισμού εναντίον διάφορων ογκονευρωνικών αντιγόνων. Πρόκειται για αντιγόνα που βρίσκονται τόσο στα νεοπλασματικά κύτταρα όσο και στα φυσιολογικά κύτταρα του νευρικού ιστού και που αναγνωρίζονται ως ξένα, προκαλώντας έτσι την παραγωγή αυτοαντισωμάτων (αντινευρωνικά αντισώματα) που επιτίθενται τόσο στους όγκους όσο και σε τμήματα του νευρικού συστήματος.

Αυτή η «επίθεση» των αυτοαντισωμάτων οδηγεί σε προοδευτική νευρολογική βλάβη. Τα παρανεοπλασματικά νευρολογικά σύνδρομα μπορούν να επηρεάσουν πολλά μέρη του νευρικού συστήματος και σε αντίθεση με τις περισσότερες προοδευτικές νευροεκφυλιστικές διαταραχές, παρουσιάζουν συνήθως ταχεία έναρξη των συμπτωμάτων. Οι ασθενείς μπορεί να αναπτύξουν σοβαρή νευρολογική διαταραχή μέσα σε μερικές ώρες όπως για παράδειγμα, αισθητική νευροπάθεια, ιδιοπαθή παρεγκεφαλιδική δυσλειτουργία ή παράπονα για διαταραχές στην όραση (σκοτώματα). Επιπλέον, πολλά αντισώματα συνδέονται συνήθως με συγκεκριμένους όγκους. Έτσι, η παρουσία ενός συγκεκριμένου αυτοαντισώματος μπορεί να υποδείξει και τον πιθανό υποκείμενο όγκο.

Η ανίχνευση αντισωμάτων έναντι ογκονευρωνικών αντιγόνων υποδεικνύει τη διάγνωση του παρανεοπλασματικού συνδρόμου και βοηθάει στην επικέντρωση της έρευνας για τον υποκείμενο όγκο, σε συγκεκριμένα όργανα.

Στον παρακάτω πίνακα συνοψίζονται τα αντινευρωνικά αντισώματα, τα σχετιζόμενα παρανεοπλασματικά νευρολογικά σύνδρομα καθώς και τα περισσότερο συχνά υποκείμενα νεοπλάσματα.