Το γλοίωμα είναι ένας ευρύς όρος που περιλαμβάνει όγκους που προέρχονται από νευρογλοιακά κύτταρα στον εγκέφαλο ή το νωτιαίο μυελό. Αυτοί οι όγκοι μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις και μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα με βάση τη θέση και το μέγεθός τους. Οι επιλογές θεραπείας ποικίλλουν και μπορεί να περιλαμβάνουν χειρουργική επέμβαση, ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία, ανάλογα με τον τύπο και τον βαθμό του γλοιώματος. Η εκτίμηση του Πολυγονιδιακού Δείκτη Κινδύνου για το γλοίωμα βασίζεται στην εξέταση 9 γονιδιακών πολυμορφισμών.
Ο γενετικός έλεγχος για το γλοίωμα περιλαμβάνεται μαζί με 15 ακόμα νοσήματα στον Γενετικό Έλεγχο των Νοσημάτων του Νευρικού Συστήματος, Πολυγονιδιακός Δείκτης Κινδύνου καθώς και στον Γενετικό Έλεγχο για Νεοπλασίες και Προκαρκινικές Δυσπλασίες, Πολυγονιδιακός Δείκτης Κινδύνου μαζί με 19 ακόμα νοσήματα.
Αιτίες και μη γενετικοί παράγοντες κινδύνου
Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους όγκους του εγκεφάλου, η ακριβής αιτία της ανάπτυξης γλοιωμάτων είναι άγνωστη, αν και θεωρείται ότι είναι αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.
Επιπλέον, έχουν εντοπιστεί παράγοντες κινδύνου που μπορεί να συμβάλλουν στην εμφάνισή τους:
- Η διάγνωση του γλοιώματος είναι πιο συχνή μετά την ηλικία των 45 ετών, αν και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Υπάρχουν ορισμένοι τύποι γλοιωμάτων, όπως τα επενδυμώματα, τα οποία είναι πιο κοινά σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες.
- Έκθεση σε ιονίζουσα ακτινοβολία. Αυτός είναι ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη γλοιωμάτων. Τα άτομα που εκτίθενται σε αυτό το είδος ακτινοβολίας (ακτίνες Χ, ακτινοθεραπεία για καρκίνο, ακτινοβολία που προκαλείται από ατομικές βόμβες κ.λπ.) έχουν υψηλότερο κίνδυνο να εμφανίσουν αυτού του τύπου τους όγκους.
- Σύνδρομα που αυξάνουν την προδιάθεση για ανάπτυξη όγκων όπως το σύνδρομο Lynch ή το σύνδρομο Li-Fraumeni.
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα του γλοιώματος ποικίλλουν ανάλογα με τη θέση του και τον τύπο του όγκου, αν και τα πιο κοινά είναι τα ακόλουθα:
- Πονοκέφαλος
- Ναυτία ή έμετος
- Σύγχυση ή μειωμένη εγκεφαλική λειτουργία
- Απώλεια μνήμης
- Αλλαγές προσωπικότητας
- Προβλήματα ισορροπίας
- Επιληπτικές κρίσεις
- Μπερδεμένη ομιλία
- Προβλήματα όρασης
Τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινωθούν ή να αλλάξουν καθώς ο όγκος μεγαλώνει και συμπιέζει διάφορα μέρη του εγκεφάλου, αυξάνοντας το οίδημα και την πίεση στο κρανίο. Εάν ο όγκος αναπτυχθεί στο νωτιαίο μυελό, μπορεί να προκαλέσει πόνο, αδυναμία και μούδιασμα των άκρων.
Πρόληψη
Δεν υπάρχουν γενικά προληπτικά μέτρα για την ανάπτυξη γλοιωμάτων, ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις η αποφυγή τροποποιήσιμων παραγόντων κινδύνου μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης. Προς το παρόν, ο μόνος αναγνωρισμένος παράγοντας κινδύνου που σχετίζεται σαφώς με την ανάπτυξη αυτών των όγκων είναι η έκθεση σε ιονίζουσα ακτινοβολία. Η έκθεση σε αυτό το είδος ακτινοβολίας μπορεί να συμβεί με διαφορετικούς τρόπους:
- Εσωτερική έκθεση συμβαίνει όταν εισπνέονται, καταπίνονται ή εγχύονται ραδιονουκλίδια για διαγνωστικούς ή θεραπευτικούς λόγους.
- Εξωτερική έκθεση συμβαίνει όταν τα ραδιενεργά υλικά υπάρχουν στο περιβάλλον.
Οι άνθρωποι που εκτίθενται περισσότερο σε αυτό το είδος ακτινοβολίας είναι οι αστροναύτες (από την κοσμική ακτινοβολία), το ιατρικό προσωπικό των ακτινολογικών εργαστηρίων, οι ερευνητές και το προσωπικό πυρηνικών εγκαταστάσεων. Μπορεί να υπάρξουν επιπλέον εκθέσεις σε κάθε ακτινολογική εξέταση και στις εξετάσεις πυρηνικής ιατρικής.
