Ο γενετικός έλεγχος του πολυμορφισμού 1675 G>A αναλύει μια συγκεκριμένη παραλλαγή στο γονίδιο AGTR2, το οποίο κωδικοποιεί τον υποδοχέα της αγγειοτενσίνης II τύπου 2 (AT2R), ένα βασικό συστατικό του συστήματος ρενίνης-αγγειοτενσίνης (RAS) που εμπλέκεται στην αγγειακή λειτουργία, τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και τις διαδικασίες κυτταρικής ανάπτυξης. Αυτός ο έλεγχος ανιχνεύει την αντικατάσταση της γουανίνης (G) από αδενίνη (Α) στη νουκλεοτιδική θέση 1675, μια γενετική παραλλαγή που επηρεάζει την έκφραση και τη λειτουργία του AT2R. Καθώς το AT2R εξουδετερώνει τις αγγειοσυσπαστικές και προφλεγμονώδεις και υπερτροφικές επιδράσεις του υποδοχέα της αγγειοτενσίνης ΙΙ τύπου 1 (AT1R), οι παραλλαγές του AGTR2 επηρεάζουν τον αγγειακό τόνο, την ενδοθηλιακή λειτουργία και την ευαισθησία σε καρδιαγγειακές παθήσεις, συμπεριλαμβανομένης της υπέρτασης, της καρδιακής ανεπάρκειας και του εγκεφαλικού επεισοδίου.
Ο υποδοχέας αγγειοτενσίνης ΙΙ τύπου 2 ασκεί αγγειοδιαστολή, αντιπολλαπλασιαστική και αντιφλεγμονώδη δράση, προάγοντας την απελευθέρωση μονοξειδίου του αζώτου (ΝΟ), αναστέλλοντας την αγγειακή ανάπτυξη λείων μυϊκών κυττάρων και μειώνοντας το οξειδωτικό στρες. Ο πολυμορφισμός 1675 G>A του AGTR2 έχει συσχετιστεί με μεταβολές στην έκφραση του υποδοχέα και την εν συνεχεία σηματοδότηση, με μελέτες να υποδηλώνουν ότι το αλληλόμορφο Α μπορεί να συνδέεται με μειωμένη δραστηριότητα του υποδοχέα. Αυτή η γενετική παραλλαγή έχει διερευνηθεί για το ρόλο της στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, με ορισμένες έρευνες να δείχνουν πιθανή συσχέτιση με αυξημένο κίνδυνο υπέρτασης, ιδιαίτερα σε συγκεκριμένους πληθυσμούς. Η αλληλεπίδραση μεταξύ της σηματοδότησης των AGTR2 και AGTR1 διαμορφώνει τη συνολική απόκριση στην αγγειοτενσίνη II, επηρεάζοντας την αγγειακή αντίσταση και την καρδιαγγειακή ομοιόσταση.
Η παρουσία του αλληλόμορφου Α έχει συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων, συμπεριλαμβανομένης της στεφανιαίας νόσου, της υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας και του ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου. Καθώς το AT2R συμμετέχει σε προστατευτικούς μηχανισμούς που αντισταθμίζουν την αγγειοσυστολή και τη φλεγμονή που προκαλείται από το AT1R, η μειωμένη λειτουργία του υποδοχέα μπορεί να συμβάλει στην ενδοθηλιακή δυσλειτουργία, την αρτηριακή δυσκαμψία και την αυξημένη ευαισθησία στην αθηροσκλήρωση. Η επίδραση αυτού του πολυμορφισμού στον καρδιαγγειακό κίνδυνο μπορεί να επηρεαστεί περαιτέρω από αλληλεπιδράσεις με άλλες γενετικές παραλλαγές εντός του συστήματος ρενίνης-αγγειοτενσίνης, συμπεριλαμβανομένων των πολυμορφισμών AGT, ACE και AGTR1.
Εκτός από την καρδιαγγειακή υγεία, το AGTR2 συμμετέχει στις μεταβολικές και νεφρικές λειτουργίες, με μελέτες να δείχνουν πιθανό ρόλο στην ευαισθησία στην ινσουλίνη, το μεταβολισμό της γλυκόζης και τη νεφρική λειτουργία. Η τροποποιημένη δραστηριότητα του AT2R λόγω του πολυμορφισμού 1675 G>A μπορεί να επηρεάσει την ευαισθησία στο μεταβολικό σύνδρομο, τον διαβήτη τύπου 2 και τη χρόνια νεφρική νόσο, όπου η σηματοδότηση της αγγειοτενσίνης ΙΙ παίζει κρίσιμο ρόλο στη νεφρική αιμάτωση και την ομοιόσταση της γλυκόζης. Επιπλέον, η έκφραση του AGTR2 στον εγκέφαλο έχει οδηγήσει σε έρευνες σχετικά με το ρόλο του στη γνωστική λειτουργία, τη νευροπροστασία και τις νευροεκφυλιστικές ασθένειες, καθώς η ενεργοποίηση του AT2R έχει συσχετιστεί με τη νευρωνική ανάπτυξη και αντιφλεγμονώδεις δράσεις στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Ο γενετικός έλεγχος για τον πολυμορφισμό 1675 G>A του γονιδίου AGTR2 παρέχει πληροφορίες για τη γενετική προδιάθεση ενός ατόμου για υπέρταση, καρδιαγγειακές παθήσεις και μεταβολικές διαταραχές.
Ο γενετικός έλεγχος του πολυμορφισμού 1675 G>A περιλαμβάνεται επίσης στην εξέταση:
